مقام امنیتی رژیم پهلوی به‌ دنبال چیست؟ در این گفتگو به‌ ارزیابی جوانب مختلف این معرکه گیری پرداخته‌ ایم:
                                                                           

                                                                       

حال که پرویز ثابتی همان «مقام امنیتی» معروف رژیم سابق و از مسئولان اصلی ساواک و همه کارۀ اداره سوم، پس از چندین دهه خود را آفتابی کرده و به روی صحنه آمده است و با وقاحت بی مانندی منکر هرگونه شکنجه شده و مدعی است که رؤسای ساواک، زدنِ حتی یک سیلی به گوش افرادد ستگیر شده و تحت بازجوئی را ممنوع اعلام کرده بودند، و نیز با توجه به وجود مجموعه وسیعی از شواهد و مدارک غیرقابل انکار و نیز شمار قابل توجهی از بازماندگان زندانیان آن دوره که خود یا شخصاً شکنجه شده و یا شاهد شکنجه های دیگران بوده اند، بی تردید چنین کسی بویژه وقتی در دسترس باشد و با پای خود به صحنه آمده باشد، آنهم با معرکه گیری و تبلیغات گسترده و با پیام دفاع از مشت آهنین، بدیهی است که بر طبق موازین بدیهی حقوق بین الملل و بشر و ضرورت مقابله با خشونت و شکنجه، و اجرای عدالت‌ قضائی باید بی‌ درنگ در یک دادگاه بین المللی و بی طرف برای بررسی جنایت‌ های گسترده اش محاکمه شده و پاسخگو باشد. حتی اگر به هر دلیل محاکمه و صدور کیفرخواست در دادگاه‌ های رسمی بین المللی چون دیوان لاهه و یا کشوری (چون دادگاه حمید نوری جنایتکار در سوئد) دشوار باشد،‌ علاوه برافشاگری‌ های دیگر، تشکیل یک دادگاه نمادین با حضور وکلاء و حقوقدانان معتبر و بیطرف همانند تجربه «دادگاه تریبونال» می تواند کمترین واکنشی باشد که او سزاوار آن است.

از همین رو لازم است، و چه بسا جنبش دادخواهی و فعالان و کنشگران با تجربه آن، احتمالاً خود با توجه به اهمیت این واقعه و آزمون‌ های موفق تاکنونی به فکر بررسی و احیاناً تدارک چنین دادگاهی افتاده باشند و چنین باد!

تقی روزبه،
دوم دسامبر ۲۰۲۳