افشاگری های بی سابقه از اختلافات مسئولان امنیتی و اطلاعاتی و نظامی/ عدم امکان سرکوب اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت و تغییر از ﺷﮑﻠﯽ هایی ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ های دیگر، نویسنده نکته بین (٢)
* سوم: وضعیت روحانیون در جنبش اخیر:
در بخشی از گفته های مسئولان اطلاعاتی و امنیتی ماننده جلسه فرماندهان سپاه، بحث روحانیت و وضعیت آنها در جریان جنبش اخیر بود. در این جلسه نیز مسئولانی در این رابطه مطالبی را بیان داشتند
ابتدا به بخش هایی از گفته های مسئول بسیج روحانیون در جلسه ۱۳ دیماه می پردازیم و سپس به سخنان مسئولان امنیتی ، اطلاعاتی جلسه ۱۷ دیماه خواهیم پرداخت .
* حجت الاسلام محمود محمدی شاهرودی– رئیس بسیج طلاب- در جلسه فرماندهان سپاه در روز ۱۳ دیماه سال ۱۴۰۱ گفت:
«...ما در محدودۀ عملي و وظايف خودمان، احساس خطر براي از دست رفتن پايگاه طلاب و بسيج روحانيون را گزارش مي دهيم كه بسيج روحانيون با مشكلات اعتقادي، مشكلات معيشتي و مشكلات محله اي مواجه است. ما روحاني يا طلبه اي نداريم كه به تنهايي بتواند از كوچه اي تنها بگذرد و با ناسزا و چه بسا سنگ و كلوخ، او را دنبال نكنند. عمامۀ خود من را از درون خودرويي كه سوار بودم، برداشتند، بردند انداختند در جوي آب. من از دو محافظ بهره مندم، اما طلبه اين امكان را ندارد.
... مشكل اعتقادي كه اصليترين مشكل بحساب مي آيد، مشكلات عقيدتي آنها گاهي تا شخص رهبري سؤال مطرح مي كنند و عدم پاسخ درست به سؤالات، يا پاسخ هاي نا همگون، مشكلات آنها را بيشتر كرده است و می توان به روشنی از گذر كردن بيش از ۵ هزار طلبه در سطح كشور از ادامۀ تحصيل و حضور در بسيج روحانيون سخن گفت».
* یکی از افرادی که با توجه به حضور در وزارت اطلاعات در این مورد سخنانی را مطرح کرد، ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮ ﺗﻮﺳﻠﯽ (وزارت اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺨﺶ روﺣﺎﻧﯿﻮن) بود که گفت:
«... ﺗـﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﻧﮑﺎت ﺑﺴﯿﺎري در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﮐﺸﻮر، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﭼـﺸﻢ اﻧـﺪاز ﺑﻬـﺘﺮي ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﺑـﺪﻫـﺪ. ﻣـﺎ ﺑـﺎ ﺑـﺨﺶﻫـﺎي ﻣـﺘﻔﺎوت و ﺑـﻪ واﻗـﻊ ﻣـﺘﻨﻮﻋﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﮐﺸﻮر ﺳـﺮ و ﮐﺎر دارﯾﻢ.
* حضور جاسوسان در بیت مراجع:
... ﺑـﺨﺶ اول، ﻣـﺮاﺟـﻊ و آﯾﺎت ﻋـﻈﺎم ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑـﺨﺶ ﻣـﻬﻤﺘﺮﯾﻦ از ﻧـﻈﺮ ﻋﻤﻠﮑﺮدی بحساب می آﯾﺪ. ﻣـﺎ ﺗـﻮاﻧﺴـﺘﯿﻢ ﺑـﺮاي ﺣـﻀﻮر ﻟﺤـﻈﻪ ای در دﻓـﺎﺗـﺮ ﻣـﺮاﺟـﻊ در داﺧـﻞ و ﺧـﺎرج از ﮐﺸﻮر، ﻋـﻨﺎﺻـﺮی را ﺟﻬـﺖ رﺳـﺎﻧـﺪن اﻃـﻼﻋـﺎت و اﺧـﺒﺎر اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﻪ ﻧـﺤﻮی وارد دﻓـﺎﺗـﺮ ﺷـﺪه اﻧـﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗـﻮان ﺳـﺎل ﻫـﺎی ﺳـﺎل از ﺣـﻀﻮر اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ آﻧـﻬﺎ ﺑﻬـﺮه ﺑـﺮداری ﮐﺮد.
ﺑـﺎ ﮐﻤﺎل ﺗـأﺳـﻒ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﺪاﻧﯿﺪ ﺳـﺮوران ﻋـﺰﯾﺰ، ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪهای از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﮐﺸﻮر در ﺷـﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم ﻫﻤﮑﺎری ﻧـﺪارﻧـﺪ، ﺑﻠﮑﻪ ﺗـﺎ آﻧـﺠﺎ ﮐﻪ ﺑـﺸﻮد از ﻧـﻈﺎم اﻧـﺘﻘﺎداﺗﯽ در ﮐﻼس ﻫـﺎ و ﺟـﻠﺴﺎت ﺧـﻮد دارﻧـﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ دو ﺟـﻨﺒﻪ دارد.
- ﺟـﻨﺒﻪ اول در ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻋـﺒﻮر از ﻧـﻈﺎم اﺳـﺖ، و
- ﺟـﻨﺒﻪ دوم ﺑـﻘﺎي اﺣـﺘﺮام و ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺧـﻮد در دوران ﭘـﺴﺎ ﺟـﻤﻬﻮري اﺳـﻼﻣﯽ اﺳـﺖ.
باید در ﻧـﻈﺮ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﯿﻢ ﮐﻪ ﺣـﻮزه ﻫـﺎي ﻋﻠﻤﯿﻪ و مدارﺳﯽ ﮐﻪ از وﺟـﻮد ﻣﺠﺘﻬـﺪﯾﻦ ﺑﻬـﺮه ﻣﯽ ﺑـﺮﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﻋـﻨﻮان ﭘـﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﻗـﺪرﺗـﻤﻨﺪ در ﻣﯿﺎن ﻣـﻘﻠﺪﯾﻦ و ﻣﺤﺼﻠﯿﻦ بحساب ﻣﯽ آﯾﻨﺪ. ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﺪ، ﻣـﺎ در ﭼـﻨﺪﯾﻦ ﺷﻬـﺮ ﮐﺸﻮر ﺑـﻪ ﻋـﻨﻮان ﻣـﺜﺎل ﻣﺸﻬـﺪ، ﺧـﻮراﺳـﮕﺎن، اﺻـﻔﻬﺎن، ﻗـﻢ و ﭼـﻨﺪﯾﻦ ﺷﻬـﺮ دﯾﮕﺮ ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎي ﻋﻈﯿﻢ ﻃـﻼب و روﺣـﺎﻧﯿﻮن را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ. اﯾﻦ ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎ ﮐﻪ ﯾﺎ ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ ﻣـﺪارس ﻋﻠﻤﯿﻪ، ﯾﺎ دﻓـﺎﺗـﺮ ﻣـﺮاﺟـﻊ ﯾﺎ ﻣﮑﺎن ﻫـﺎﯾﯽ ﻣـﺜﻞ ﺳـﺎزﻣـﺎن ﺗﺒﻠﯿﻐﺎت اﺳـﻼﻣﯽ ﮐﻪ ﻋـﻤﻮﻣـﺎً ﻃـﻼب در آن ﺣـﻀﻮر دارﻧـﺪ، ﺑـﻌﺪ از آﻏـﺎز اﺗـﻔﺎﻗـﺎت و اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر، ﺑـﻪ ﻣﺤﯿﻄﯽ ﺟـﺎﻟـﺐ از ﻧـﻈﺮ ﻣـﺮدم ﺑـﺮای درﮔﯿﺮی اﻏـﺘﺸﺎﺷـﮕﺮان ﺑـﺎ ﻃـﻼب اﻧـﺘﺨﺎب ﺷـﺪه اﺳـﺖ.
- ﻣﯿﺰان ﺗـﻌﺪی ﺑـﻪ روﺣـﺎﻧﯿﻮن در ﺑﻌﻀﯽ ﺷﻬـﺮﻫـﺎ زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎز ﺗﻌﻄﯿﻠﯽ ﻣـﻮﻗـﺖ ﭼـﻨﺪ ﻣـﺪرﺳـۀ ﺣـﻮزوی ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﺑﻌﻀﯽ ﻣـﺮاﺟـﻊ ﭘـﺲ از ﺷـﺮوع اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت اﺧﯿﺮ، در ﺟﻬـﺖ تأﯾﯿﺪ ﺣـﺮف ﻫـﺎي ﻣـﺮدﻣﯽ اﯾﺴﺘﺎده اﻧـﺪ».
* مخالفت مراجع با حاکمیت:
ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮ ﺗﻮﺳﻠﯽ (وزارت اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺨﺶ روﺣﺎﻧﯿﻮن) ادامه می دهد:
«ﺑـﺮداﺷـﺘﻪ ﺷـﺪن ﺣـﺠﺎب زﻧـﺎن در اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ از اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت، ﺗـﻌﺪادي از ﻣﺠﺘﻬـﺪﯾﻦ را ﺑـﻪ ﻧـﻮﺷـﺘﻦ ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﺑـﻪ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎي تأﻣﯿﻨﯽ ﺷﻬـﺮﺳـﺘﺎن در ﺟﻬـﺖ اﻋـﺘﺮاض ﺑـﻪ وﺿـﻊ ﻣـﻮﺟـﻮد واداﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ. ﻧـﻈﺮات ﻣـﺮاﺟـﻊ و ﻃـﻼب در ﺗـﻌﺪادي از ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎ ﻣـﺘﻔﺎوت اﺳـﺖ، ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﻻزم اﺳـﺖ ﺑـﻪ ﭼـﻨﺪ ﻣـﻮرد اﺷـﺎره ﺷـﻮد.
- ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺗﺼﻤﯿﻢ دارﻧـﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت از ﻣـﺮدم ﺣـﻤﺎﯾﺖ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣـﻤﺎﯾﺖ آﻧـﺎن در ﺗـأﯾﯿﺪ ﺣـﺮف ﻫـﺎي ﻣـﺮدم در ﺑـﺪي ﺷـﺮاﯾﻂ درآﻣـﺪي و ﺧـﻂ ﻓـﻘﺮ اﺳـﺖ. آﻧـﻬﺎ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺸﮑﻼت ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﺳﻤﺘﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ رﻓـﺖ ﮐﻪ ﮐﺸﻮر را ﺑـﺎ ﺑﺤـﺮان روﺑـﺮو ﺧـﻮاﻫـﺪ ﮐﺮد و ﻧـﻈﺎم اﺳـﻼﻣﯽ را ﺑـﻪ ﺧـﻄﺮ ﻓـﺮوﭘـﺎﺷﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ رﺳـﺎﻧـﺪ. آﯾﺖ ﷲ ﺑـﺮوﺟـﺮدی [محمد جواد علوی طباطبایی بروجردی] در ﺻـﺪر اﯾﻦ ﻋـﻠﻤﺎ ﻣﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ.
- ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ در ﺣـﻤﺎﯾﺖ از ﻣـﺮدم و دادن ﺣـﻖ ﺑـﻪ ﻣـﺮدم ﺧـﻮاﺳـﺘﺎر ﭼـﺸﻢ ﭘـﻮﺷﯽ و ﺑـﺎزﺑﯿﻨﯽ ﺑﻌﻀﯽ از ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﺷـﺪه اﻧـﺪ ﮐﻪ ﺑـﻨﺎ ﺑـﻪ ﻣـﻘﺪورات زﻣـﺎن ﮐﻨﻮﻧﯽ ﺑـﺎﯾﺪ در آﻧـﻬﺎ اﺻـﻼﺣـﺎﺗﯽ ﺑـوﺟـﻮد آﯾﺪ.
- دﺳـﺘﻪ دﯾﮕﺮي از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺣـﻀﻮر ﻧﯿﺮوﻫـﺎي ﻧـﻈﺎﻣﯽ در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﻣـﺮدم را ﺻﺤﯿﺢ ﻧﻤﯽ داﻧـﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت ﻣـﻘﺎم ﻣـﻌﻈﻢ رﻫـﺒﺮي و ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ را ﺑـﺮاي ﻣـﻘﺎﺑـﻠﻪ ﺧﯿﺎﺑـﺎﻧﯽ ﺑـﺎ ﻣـﺮدم ﻧﻔﯽ ﮐﺮده و اﯾﻦ اﻣـﺮ را ﺣـﺮام ﺷـﺮﻋﯽ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. و ﻣـﺘأﺛـﺮ از ﺣـﻮادث ﮔـﺬﺷـﺘﻪ ﺗﮑﺮار آن را در ﮐﺸﻮر ﺟـﺎﯾﺰ ﻧﻤﯽ داﻧـﻨﺪ.
- ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﮐﻪ ﻗـﺒﻼً ﻣـﺎ ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎي آﻧـﻬﺎ را ﺑـﻪ دﻓـﺘﺮ ﻋـﻤﻮﻣﯽ ﻓـﺮﺳـﺘﺎدﯾﻢ، اﻣـﺎ اینجا ﺑـﺎﯾﺪ ﺗـﻮﺿﯿﺤﺎﺗﯽ ﺑـﺪهیم. آقای ﻣـﺼﻄﻔﻮي از آﻧـﺠﺎ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺗـﻮﺿﯿﺢ اﺿـﺎﻓـﻪ اﺳـﺖ، اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﺑـﺎﯾﺪ اﺷـﺎره ﮐﻨﻢ، اﯾﻦ ﭘﯿﺶ زﻣﯿﻨﻪ ﺻـﺤﺒﺖ اﺳـﺖ. ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔـﻔﺘﻢ، ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﻣﺴـﺘﻤﺮاً ﻫـﻢ ﺑـﻪ دﻓـﺎﺗـﺮ اﺳـﺘﺎﻧﯽ ﻧـﺎﻣـﻪ زده اﻧـﺪ، ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﻣـﺎ، و ﻫـﻢ ﺑـﻪ دﻓـﺘﺮ ﺣـﻔﺎﻇـﺖ، ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺷـﻮد وﺿـﻊ ﮐﺸﻮر را اینطور ﺳـﺎﻣـﺎن داد و ﺑـﺎﯾﺪ به ﻧﯿﺮوﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر ﺣـﺮف ﺷـﺎن از ﻃـﺮف ﻣـﺮدم ﺷﻨﯿﺪه ﻣﯽ ﺷـﻮد، اﺟـﺎزه داد ﮐﻪ ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ ﺻـﺤﻨﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﮐﺸﻮر را آرام ﮐﻨﻨﺪ.
در ﺟـﻠﺴﻪ ای ﺣـﻀﺮت آﯾﺖ ﷲ زﻧـﺠﺎﻧﯽ در ﻣـﻮرد رﻓـﻊ ﺣـﺼﺮ، ﺻـﺤﺒﺖ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﺮده اﻧـﺪ ﮐﻪ ﺻـﺪاي اﯾﺸﺎن ﻫـﻢ ﻣـﻮﺟـﻮد اﺳـﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻣـﺮ ﺣـﺼﺮ را اﺷـﺘﺒﺎه ﻧـﻈﺎم ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ.
- ارﺗـﺒﺎﻃـﺎت ﮔﺴـﺘﺮده اي ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم و روﺣـﺎﻧﯿﻮن وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺮور زﻣـﺎن از ﺳـﺎل ٩٨ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز، ازﻫـﻢ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ.
- ﻣﯿﺰان وﺟـﻮﻫـﺎت ﻣـﺮدﻣﯽ درﯾﺎﻓﺘﯽ دﻓـﺎﺗـﺮ، ﺑـﻪ ﯾﮏ ﺷـﺸﻢ ﺳـﺎل ٩٨ رﺳﯿﺪه اﺳـﺖ. ﺑـﻪ ﻃـﻮري ﮐﻪ در ﺑﻌﻀﯽ ﻣـﺪارس ﻋﻠﻤﯿﻪ، وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت ﻣـﺠﺒﻮر ﺑـﻪ ﮐﻤﮏ ﻣـﺎﻟﯽ ﺑـﺮاي ﭘـﺮداﺧـﺖ ﺳـﻬﻢ ﻃـﻼب ﺷـﺪه اﺳـﺖ. در ﻣـﻮاردي دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی دﻓـﺎﺗـﺮ از ﺧـﺎرج از ﮐﺸﻮر و ﺗـﺤﺖ ﻋـﻨﺎوﯾﻦ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ وارد ﮐﺸﻮر ﺷـﺪه اند و اﯾﻦ وﺟـﻮﻫـﺎت ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی ﺳـﺎﻟﯿﺎنۀ دﻓـﺎﺗـﺮ را ﻧﻤﯽ دهند. اﯾﻦ اﻣـﺮ اﻟـﺒﺘﻪ در ﻣـﻮرد ﺑﯿﻮﺗﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ در ﻓـﻌﺎﻟﯿﺘ ﻬﺎي اﻗـﺘﺼﺎدي در ﮐﺸﻮر ﺳﻬﻤﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ و ﻓـﻘﻂ ﺑـﻪ ﮐﺎر ﺣـﻮزوي ﻣـﺸﻐﻮل ﻫﺴـﺘﻨﺪ.
- اخـﺘﻼف در ﻧـﻈﺮات ﻣـﺮاﺟـﻊ در ﻣـﻮرد اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت اﻣـﺮوز، روزاﻧـﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽﺷـﻮند و ﺑﯿﻮﺗﯽ ﮐﻪ ﺣـﺎﻣﯽ ﺟـﺮﯾﺎن ﺣـﺎﮐﻢ ﺑـﺮ ﮐﺸﻮر ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﻧﻔﯽ ﮐﺮدن ﺑﯿﻮت ﻏﯿﺮ ﺣـﺎﻣﯽ را در ﺟـﻠﺴﺎت ﺧـﺼﻮﺻﯽ، ﯾﺎ ﭘـﺎره اي ﺟـﻠﺴﺎت دوره ای، ﺑـﻪ زﺑـﺎن ﻣﯽ آورﻧـﺪ.
* در مورد طلاب:
در ﺑـﺨﺶ دوم ﻃـﻼب ﻗـﺮاردارﻧـﺪ. در اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﮐﻨﻮﻧﯽ، ﺿـﺮﺑـﻪ ﭘـﺬﯾﺮﺗـﺮﯾﻦ ﺑـﺨﺶ در ﺟـﺎمعه، ﻃـﻼب و روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﺑـﻪ ﺷـﻤﺎر ﻣﯽ روﻧـﺪ. ﮔـﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از ﻣـﺮدم، ﺗـﻨﻬﺎ ﻧـﻘﻄﻪ ﻗـﻮت ﺣـﺮﮐﺖ ﺧـﻮد و ﻧـﻘﻄﻪ ﺿـﻌﻒ ﻧـﻈﺎم را در ﺗـﻌﺮض و ﻓـﺤﺎﺷﯽ و ﺿـﺮب و ﺷـﺘﻢ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. از ﺑﯿﺶ از ٩٠٠ ﺷﻬـﺮ ﮐﺸﻮر، اﺧـﺒﺎر در ﻣـﻮرد اﯾﻦ ﻣـﻮارد داﺷـﺘﻪ اﯾﻢ. ﺑﯿﺶ از ۴ ﻫـﺰار ﻃـﻠﺒﻪ در ﺳﻨﯿﻦ ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز، ﻣـﻮرد ﺿـﺮب و ﺷـﺘﻢ ﻣـﺮدم ﻣـﺨﺘﻠﻒ در ﺷـﺒﺎﻧـﻪ روز ﻗـﺮارﮔـﺮﻓـﺘﻪ اﻧـﺪ. در ﺑﻌﻀﯽ ﺷﻬـﺮﻫـﺎ ﻃـﻼب درس را رﻫـﺎ ﮐﺮده اند و ﺑـﻪ ﺷﻬـﺮﻫـﺎي ﺧـﻮد ﺑـﺮﮔﺸـﺘﻨﺪ. ﺗـﻌﺮض ﺑـﻪ ﻫﻤﺴـﺮان و ﻓـﺮزﻧـﺪان اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﻪ ﺣـﺪي ﺑـﻮده اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑـﻪ ﺗـﺮك ﺷﻬـﺮ ﻣﺤـﻞ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧـﻮد ﮔـﺮﻓـﺘﻪ اﻧـﺪ. ﺗـﻌﺮض ﺑـﻪ ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ از ﺳـﻮي ﻣـﺮدم ﯾﮑﯽ از ﻧﮑﺎت ﻣـﻬﻢ دراﯾﻦ ﺟـﺮﯾﺎﻧـﺎت اﺳـﺖ، ﺑـﻪ ﻃـﻮري ﮐﻪ ﺗـﻌﺪاد زﯾﺎدي از روﺣـﺎﻧﯿﻮن و ﻃـﻼب ﺑـﻪ ﻣـﺤﺾ ﺗـﻌﻮﯾﺾ ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ، از ﻧـﻈﺮ ﻣـﺮدم ﺳﻔﯿﺪ ﻣﯽ ﺷـﻮﻧـﺪ، ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ ﻣـﺮدم آﻧـﻬﺎ را ﺑـﺸﻨﺎﺳـﻨﺪ، در اﻣـﺎن ﻫﺴـﺘﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎري از ﻧﯿﺮوﻫـﺎي روﺣـﺎﻧﯽ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت و دﺳـﺘﮕﺎه ﻫـﺎي اداري ﮐﺸﻮر، ﺣﺘﯽ اﻣـﺎﻣـﺎن ﺟـﻤﻌﻪ ﯾﺎ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻣـﺴﺎﺟـﺪ ﻫـﻢ از اﯾﻦ اﻣـﺮ ﺟـﺪا ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ.
در ﭼـﻨﺪﯾﻦ ﻣـﻮرد، ﺗـﻌﺪي ﺑـﻪ ﻗـﻀﺎت دادﮔﺴـﺘﺮي ﻫـﺎ ﮐﻪ در ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﮔـﺰارش ﺷـﺪه اند و در ٢٢ ﻣـﻮرد ﻓـﺮد روﺣـﺎﻧﯽ ﺗـﻮﺳـﻂ ﻣـﺮدم ﻟـﺨﺖ ﺷـﺪه و اﺳـﻠﺤﻪ ﮐﻤﺮي ﺧـﻮد را ﻫـﻢ از دﺳـﺖ داده اﺳـﺖ. ۶ ﻧـﻔﺮ از اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺻـﺒﺢ ﻓـﺮداي ﺗـﻌﺮض، اﺳـﺘﻌﻔﺎي ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻗـﻮۀ ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ، ﺗـﺤﺖ ﻓـﺸﺎرﻋـﺪه اي ﮐﻪ ﺑـﻪ او ﺗـﻌﺮض ﮐﺮده ﺑـﻮدﻧـﺪ، ﻓـﺮﺳـﺘﺎده اﻧـﺪ.
ﻣـﻘﺪار درﺧـﻮاﺳـﺖ ﺑـﺮاي درﯾﺎﻓـﺖ ﻓـﺮﺻـﺖ ﻫـﺎي ﻣـﻄﺎﻟـﻌﺎﺗﯽ ﺧـﺎرج از ﮐﺸﻮر، ۲۴ درﺻـﺪ اﻓـﺰاﯾﺶ داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ و اﻓـﺮاد ﺧـﻮاﻫـﺎن ﺧـﺮوج از ﮐﺸﻮر ﺑـﻮده اﻧـﺪ.
* نظر مراجع در مورد حجاب:
بعضی از ﻣـﺮاﺟـﻊ در ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎي ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ، ﯾﺎ اﺷـﺎراﺗﯽ ﮐﻪ ﺗـﻮﺳـﻂ راﺑﻄﯿﻦ ﺑـﻪ دﻓـﺎﺗـﺮ ﻣـﺮﺑـﻮﻃـﻪ ﻣﯽ رﺳـﺪ، ﺧـﻮاﺳـﺘﻪ اﻧـﺪ ﮐﻪ ﺑـﻬﺎنۀ ﻋـﻤﺪه ﻣـﺮدم ﮐﻪ ﺣـﺠﺎب اﺳـﺖ، ﻓـﻌﻼ در ﮐﺸﻮر ﻧﻬﯽ ﻧـﺸﻮد ﺗـﺎ اﯾﻦ ﺑـﻬﺎﻧـﻪ رﻓـﻊ، و ﮐﺸﻮر آرام ﺷـﻮد. ﺑـﻌﺪ از آن ﺑـﺮﺧـﻮرد ﻗـﺎﻃـﻊ ﺷـﻮد. ﺗـﺎ ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼب ﻧـﺘﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮ روي ﻣـﻮج اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺳـﻮار ﺷـود و ﮐﺸﻮر را ﺑـﺎ ﺑﺤـﺮان روﺑـﺮو ﮐﻨﺪ. اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎﺗﯽ ﮐﻪ در آن ﻫﺴـﺘﯿﻢ، ﺗـﻮان اﺻﻠﯽ ﺷـﺒﮑﻪ اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ روﺣـﺎﻧﯿﺖ در ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم را از ﻣﯿﺎن ﺑـﺮده اﺳـﺖ. ﻣـﺎ رﺳـﻤﺎً ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎي ﻋﻘﯿﺪﺗﯽ ﻣـﺮدم ﮐﻪ ﻣـﺴﺎﺟـﺪ، زﯾﺎرﺗـﮕﺎه ﻫـﺎ و ﮐﺎﻧـﻮن ﻫـﺎي دﯾﻨﯽ ﺑـﻮده اﻧـﺪ را ﺧـﺎﻟﯽ از ﺟـﻤﻌﯿﺖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ. در ﻧـﻤﺎز ﺟـﻤﻌﻪ هفتۀ ﮔـﺬﺷـﺘﻪ، ﺗـﻌﺪاد ﻧـﻤﺎز ﮔـﺰاران را دﯾﺪﯾﺪ؟ آﯾﺎ ﻣـﺎ ﺗـﺎﮐﻨﻮن در روز ﻫـﺎي ﺑـﻌﺪ از اﻧـﻘﻼب، ﭼﻨﯿﻦ ﻋـﺪم اﺳـﺘﻘﺒﺎﻟﯽ از ﻧـﻤﺎز ﺟـﻤﻌﻪ را در ﺳـﺮاﺳـﺮ ﮐﺸﻮر ﺷـﺎﻫـﺪ ﺑـﻮده اﯾﻢ؟ اﯾﻦ ﻣـﻮارد ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻣـﺮدﻣﯽ ﻃـﻼب و روﺣـﺎﻧﯿﻮن در ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم ﮐﻤﺮﻧـﮓ و ﺑـﻪ ﻣـﺮور ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺖ ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ و ﻟﺒﺎس روﺣﺎﻧﯿﺖ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن اﻫﻤﯿﺖ و اﺣﺘﺮام ﺧﻮد را از دﺳﺖ ﺧﻮاﻫﺪ داد».
* در مورد عدم برخورد با مردم در رابطه با حجاب بهتر است نظر کمال ارجمند نیز خوانده شود.
در رابطه با حجاب، کمال ارجمند با توجه به فتوای برخی مراجع می گوید:
«... ﺳـﻮم، ﻣـﺮدم، ﺣـﺠﺎب را ﻧﻤﯽ ﺧـﻮاﻫـﻨﺪ و آزادي ﭘـﻮﺷـﺶ را ﺣـﻖ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. اﯾﻦ ﺣـﻖ را ﻣـﻮﻗـﺘﺎً ﺑـﻪ آﻧـﻬﺎ ﺑـﺎﯾﺪ داد، ﯾﺎ ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ ﻧﯿﺎز ﮐﺸﻮر ﺑـﻮد، اﯾﻦ ﺣـﻖ را ﺑـﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﺷـﻨﺎﺧـﺖ. ﯾﺎ اﮔـﺮ ﺑـﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺷـﻨﺎﺳﯿﻢ، جامعه را ﻣﺤـﺪود ﻧﮑﻨﯿﻢ. ﺳـﺨﺖ ﻧﮕﯿﺮﯾﻢ. ﻧﯿﺎز ﺟـﺎﻣـﻌﻪ و ﻣـﺮدم اﻣـﺮوز در اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻣـﺪاوم ﻧﻬﯽ ﻧـﺸﻮﻧـﺪ. ﻣـﻘﺪاري اﺣـﺴﺎس راﺣﺘﯽ در ﺳـﻄﺢ ﺷﻬـﺮ، آراﻣـﺶ را ﺑـﺮاي ﻧﯿﻤﯽ از ﻣـﺮدم ﮐﺸﻮر ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮداﻧـﺪ.
ﻣـﮕﺮ ﻣـﺎ در ﻧـﻬﺎد اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺧـﻮدﻣـﺎن، ﺑﻘﯿﻪ را ﻫـﻢ ﻧﻤﯽﮔـﻮﯾﻢ ﮐﻪ آﻗـﺎﯾﺎن ﮔـﻠﻪ ﮔـﺬاري ﮐﻨﻨﺪ، در ﺑـﺨﺶ ﺑـﺮون ﻣـﺮزي اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه ﻓـﺘﻮا ﻧـﺪارﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوی زن ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮاي ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺧـﻮد از ﻫـﺮ ﻧـﻮع ﺣـﺠﺎﺑﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎزمأﻣـﻮرﯾﺖ اﺳـﺖ، اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ؟ ﻣـﮕﺮ ﻧﯿﺮوي زن ﻣـﺎ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﻃـﺒﻖ ﻓـﺘﻮاي ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺑـﺰرگ در ﻣـﻮاﻗـﻊ ﻧﯿﺎز ﻫﻤﺒﺴـﺘﺮي را ﻫـﻢ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ؟ ﭘـﺲ ﭼـﻪ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ اﺟـﺎزه ﺑـﺪﻫﯿﻢ ﮐﻪ ﻣـﺮدم ﻣـﻘﺪاري راﺣـﺖ ﺗـﺮ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ؟! ﻻﺑـﺪ ﭘـﺎﺳـﺦ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ آن ﺗـﻮﺟﯿﻪ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ دارد و اﯾﻦ ﻧـﺪارد. ﺑـﺮادران ﻋـﺰﯾﺰ، ﭘـﻮﺷـﺶ زن در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﺗـﻮﺟﯿﻪ اﻣﻨﯿﺘﯽ دارد. مسأﻟـﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﺳـﺨﺖ ﺗـﺮ از ﭼﯿﺰي اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﺪ. ﻣـﺮدم ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم ﺣـﺲ ﻣـﺒﺎرزه دارﻧـﺪ. ﮔـﺰارﺷـﺎت ﻣـﺎ در ﺑـﺮون ﻣـﺮزی ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﺪ آن ﻗﺸـﺮي ﮐﻪ ﺗـﻮان ﻣـﺎﻟﯽ دارد، در اﯾﺮان ﻧﻤﯽ ﻣـﺎﻧـﺪ. آن ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻧـﺪارد، ﺑـﻪ دﻧـﺒﺎل ﺑﻬـﺘﺮ ﺷـﺪن ﮐﯿﻔﯿﺖ زﻧـﺪﮔﯽ اﺳـﺖ. ﭘـﺲ از ﻣـﺒﺎرزه ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم دﺳـﺖ ﺑـﺮ ﻧﻤﯽ دارد.
ﺑـﻮﻟـﺘﻦ ﻫـﺎ را ﻧﻤﯽﺧـﻮاﻧﯿﺪ؟ ﺑﯿﺶ از ﯾﮏ ﺳـﻮم مسألۀ ﻋـﺪم رﻋـﺎﯾﺖ ﺣـﺠﺎب در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر، ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮدد ﺑـﻪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎي ﻧﯿﺮوﻫـﺎي ﻣﺴـﻠﺢ».
* برای روشن شدن این مسئله که گویا نظام قصد رعایت بی حجابی را دارد، به خبر زیر توجه فرمایید:
«به گزارش، سایت دیده بان ایران، ارگان مطبوعاتی نزدیک به سپاه پاسداران نوشت: یک زمانی سختگیری های بیش از اندازه و بی مورد در باره حجاب به خرج دادیم. به عنوان مثال اگر یک دختر دانش آموز جوراب سفید می پوشید، از مدرسه اخراج می شد.
این نوع افراط گری تأثیرات بدی در جامعه گذاشت. یا مثلاً تأکید می شد که مانتوها هم از رنگ های تیره باشند. این رفتارها، تعادل را بهم زد و حالت بغض در جامعه ایجاد کرد. این رفتارها در حالی بود که اتفاقاً در دین ما بسیار تأکید به پوشیدن لباس روشن شده است. بنابراین ما در مسئلۀ پوشش از نگاه های افراطی و تفریطی باید دوری کنیم. البته این مسئله تا حدود زیادی حل شده است، اما کاش اصلاً اتفاق نمی افتاد».
* در این رابطه، ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮ ﺗﻮﺳﻠﯽ (وزارت اﻃﻼﻋﺎت، ﺑﺨﺶ روﺣﺎﻧﯿﻮن) به طور مفصل اشاره به شرایط نهاد روحانیت در کشور می کند و می گوید:
«... ارﺗـﺒﺎﻃـﺎت ﮔﺴـﺘﺮده ای ﺑﯿﻦ ﻣـﺮدم و روﺣـﺎﻧﯿﻮن وﺟـﻮد داﺷـﺘﻪ اند ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻣـﺮور زﻣـﺎن از ﺳـﺎل ٩٨ ﺗـﺎ اﻣـﺮوز، از ﻫـﻢ ﮔﺴﯿﺨﺘﻪ ﺷـﺪه اند».
او در رابطه با حجاب می گوید: «ﺷـﻤﺎ را ﺑـﻪ ﺧـﺪا ﺑﺒﻨﯿﺪ. ﭼـﺸﻢ ﺗـﺎن را ﺑـﺎز ﮐﻨﯿﺪ. ﮐﺸﻮر ﺟـﻤﻬﻮري اﺳـﻼﻣﯽ اﯾﺮان دو ﻗـﻄﺐ ﻣﺠـﺰا دارد. اﯾﻦ ﭼـﻪ ﺑـﺎزی ای اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﻦ ﺑﯽ ﺣـﺠﺎب و ﺑـﺎﺣـﺠﺎب راه اﻓـﺘﺎده اﺳـﺖ؟ ﻫـﺮ ﮐﺴﯽ ﺣـﺠﺎب داﺷـﺖ، ﺣـﻖ ﺑﯿﺎن و آزادي ﻋـﻤﻞ در ﻫـﺮ ﺳـﻄﺤﯽ دارد و ﻫـﺮ ﮐﺴﯽ ﻧـﺪاﺷـﺖ، ﻗﻬـﺮ ﻧـﻈﺎم را ﺑـﺮاي ﺧـﻮد ﺧـﺮﯾﺪه اﺳـﺖ! ﭼـﻄﻮر ﻣﯽ ﺷـﻮد ﻣـﺮدم را دو دﺳـﺘﻪ دﯾﺪ. ﺑـﻪ ﻧـﻈﺮﺗـﺎن، ﻫﻤﯿﻦ ﺑـﺎزي ﻫـﺎ ﻧـﺒﻮده اند، ﮐﻪ ﻣـﺮدم را اﯾﻦ ﮔـﻮﻧـﻪ از ﻫـﻢ ﺷﮑﺎﻓـﺘﻪ اﺳـﺖ؟»
* دربارۀ روحانیت، فردی دیگر از موج امنیتی ها و اطلاعاتی ها به نام اﻣﯿﺮ ﻣﻬﺪی اﻗﺒﺎﻟﯽ (دﻓﺘﺮ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ اﻃﻼﻋﺎت، وابسته مستقیم به سید مجتبی خامنه ای و علی اصغر میر حجازی) می گوید:
«... [بررسی وضعیت] روﺣﺎﻧﯿﻮن در ﻣـﻮارد ﻣـﺨﺘﻠﻒ– ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪۀ آن ﺑـﻪ ﺷـﺮاﯾﻂ ﺑـﺪ ﺗـﺠﺎرت و ﺑـﺪی ﺷـﺮاﯾﻂ اﻗـﺘﺼﺎدی ﮐﺸﻮر ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮدد-، ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دﻫـﺪ ﮐﻪ در ﻣـﺎه ﻫـﺎي اﺧﯿﺮ و در اﯾﻦ روزﻫـﺎ ﺗـﺠﺎرت و ﮐﺴﺐ اﯾﻦ اﻓـﺮاد از ﻃـﺮف ﻣـﺮدم و اﻏـﺘﺸﺎﺷـﮕﺮان ﺑـﺎ ﺗﺨـﺮﯾﺐ ﻣـﻮاﺟـﻪ ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻣـﺮدم در ﺷﻬـﺮﻫـﺎي ﻣـﺬﻫـﺒﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن و کسبۀ ﻣـﺬﻫـﺒﯽ رو ﻣﯽ ﮔـﺮداﻧـﻨﺪ و ﺑـﺎ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻣـﻌﺎﻣـﻠﻪ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑـﺎ ﮐﺴﺐ و ﮐﺎر اﻓـﺮادي ﮐﻪ ﯾﺎ ﻣـﺬﻫـﺒﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﯾﺎ از اﯾﻦ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺣـﻤﺎﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﻣـﺮاودات ﻣـﺎﻟﯽ ﺧـﻮد را ﺑـﺮﻗـﺮار ﮐﺮده اﻧـﺪ. در ﺑـﺨﺶ دﯾﮕﺮی، ﻃـﻼب ﺣـﻮزوي ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪۀ آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ وﺿـﻊ ﺷﻬـﺮﯾﻪ ﻫـﺎي ﭘـﺮداﺧﺘﯽ اﻋـﺘﺮاض داﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ، ﺑـﺎرﻫـﺎ در ﻧـﺎﻣـﻪ ﻧـﮕﺎري ﻫـﺎي ﺟـﻤﻌﯽ ﯾﺎ ﻓـﺮدي، با درﺧـﻮاﺳـﺖ های ﻣﮑﺮر ﺑـﺮای ﺗﺜﺒﯿﺖ ﺣـﻖ ﻃـﻼب، ﺑـﻪ اﻋـﺘﺮاض ﭘـﺮداﺧـﺘﻪ اﻧـﺪ. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه اي از اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ دوﺳـﺖ ﻋـﺰﯾﺰﻣـﺎن در ﻗـﺒﻞ ﻫـﻢ ﻓـﺮﻣـﻮدﻧـﺪ و ﺑـﻪ ﻧﮑﺎﺗﯽ اﺷـﺎره ﮐﺮدﻧـﺪ، از ﺣـﻀﻮر در ﻣـﺪارس ﺣـﻮزوي ﺳـﺮ ﺑـﺎز زده و ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ را از ﺗـﻦ درآورده اﻧـﺪ.
روﺣـﺎﻧﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣـﺸﺎﻏـﻞ اداري ﻓـﻌﺎل ﻫﺴـﺘﻨﺪ، و ﺗـﻌﺪاد آﻧـﻬﺎ از ﻫـﺮ ﻗﺸـﺮ روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﺳـﺖ، ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﻋـﺪم تأﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺷﺨﺼﯽ در ادارات، ﻣـﺴﺎﺟـﺪ، ﺳـﺎزﻣـﺎن ﻫـﺎ و ﺑـﺨﺶ ﻫـﺎي ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﮐﻪ ﮐﺎرﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، اﻋـﺘﺮاض دارﻧـﺪ و ﺑـﺎرﻫـﺎ دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ ﻋـﺪم ﺷـﻨﺎﺳـﺎﯾﯽ، ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ را ﻓـﻘﻂ در ﻣﺤـﻠﯽ ﺑـﻪ ﺗـﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑـﺪاﻧـﻨﺪ آن ﻣﺤﯿﻂ ﺑـﺮاي ﺣـﻀﻮرﺷـﺎن اﻣـﻦ اﺳـﺖ.
در ﻗـﻮۀ ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ اﻣـﺎ وﺿـﻊ ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮی اﺳـﺖ. ﺣـﻔﺎﻇـﺖ از دادﯾﺎران، دادﺳـﺘﺎﻧـﺎن و ﻗـﻀﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻟـﺒﺎس روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﻣـﻠﺒﺲ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، در ﭘﯽ ﺗﻬـﺪﯾﺪﻫـﺎی ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ از ﻃـﺮف اﻏـﺘﺸﺎﺷـﮕﺮان، ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎي ﺑﺴﯿﺎری را ﺟﻬـﺖ تأﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ و اﺿـﺎﻓـﻪ ﺷـﺪن ﮐﺎدر ﺣـﻔﺎﻇﺘﯽ، ﺑـﻪ ﻗـﻮۀ ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ ﺗﺤـﻤﯿﻞ ﮐﺮده اﻧـﺪ. آنها، در ﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎی ﻣﮑﺮر ﺑـﻪ رﯾﺎﺳـﺖ ﻣـﺤﺘﺮم ﻗـﻮه ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ، ﺧـﻮاﺳـﺘﺎر تأﻣﯿﻦ اﻣﻨﯿﺖ ﺧـﻮد و ﺧـﺎﻧـﻮاده ﺷـﺪه اﻧـﺪ. و در ﻏﯿﺮ اﯾﻦ ﺻـﻮرت، در ﻣﺤـﻞ ﮐﺎر ﺣـﺎﺿـﺮ ﻧﻤﯽ ﺷـﻮﻧـﺪ.
ﺑﺨﺸﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن در رده ﻫـﺎي ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﺑـﺎﻻ، اﻟـﺒﺘﻪ ﺑـﺎ ﺳﯿﺎﺳـﺖ ﻫـﺎي ﮐﻠﯽ ﻧـﻈﺎم در اﻣـﺮ ﺳـﺮﮐﻮب ﻣـﺨﺎﻟـﻒ ﻫﺴـﺘﻨﺪ و اﻗـﺪاﻣـﺎت ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮر در تأﻣﯿﻦ ﮐﺸﻮر را ﻧـﺎﮐﺎﻓﯽ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. از اﯾﻦ رو، ﻣﯿﺰان ﻗـﺮارﮔﯿﺮی اﯾﻦ اﻓـﺮاد درﮐﻨﺎر ﻣـﺮدم، ﺣﺘﯽ درﺣـﺮﮐﺖ ﻫـﺎی ﻣـﺮدﻣﯽ دﯾﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﻧـﺎﮔـﻔﺘﻪ ﻧـﻤﺎﻧـﺪ ﺑـﻪ ﻫﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ ﯾﮑﯽ از اﻋـﻀﺎي ﮐﻤﯿﺴﯿﻮن ١٠٩ در ﻣﺠـﻠﺲ ﺧـﺒﺮﮔـﺎن، از رﯾﺎﺳـﺖ ﻣﺠـﻠﺲ ﺧـﺒﺮﮔـﺎن درﺧـﻮاﺳـﺖ ﺟـﺎﯾﮕﺰﯾﻨﯽ ﻓـﺮد دﯾﮕﺮي بجای ﺧـﻮد داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ. ﺑـﻌﺪ از ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﻋـﻠﺖ در ﻣـﺨﺎﻟـﻔﺖ، ﻧـﻮع ﻧـﮕﺎه ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺑـﻪ مسأﻟـﻪ ﺟـﺎﻧﺸﯿﻨﯽ رﻫـﺒﺮي ﺑـﻮده اﺳـﺖ.
ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ در ﺷـﺮاﯾﻂ ﮐﻨﻮﻧﯽ ﮐﺸﻮر و از ﺳـﺎل ٩٨، ﻣﯿﺰان اﻋـﺘﻘﺎد در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺑـﻪ ﻋـﺪم ﺗـﻮان ﺳـﺎﻣـﺎﻧـﺪﻫﯽ ﮐﺸﻮر ﺗـﻮﺳـﻂ ﻧـﻈﺎم، ۴۵ درﺻـﺪ اﻓـﺰاﯾﺶ داﺷـﺘﻪ اﺳـﺖ. ﻃﯽ ﮔـﺰارﺷﯽ ﮐﻪ از ﺣـﺠﺖاﻻﺳـﻼم ﺣـﺎج ﻋﻠﯽ اﮐﺒﺮي ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣﺤـﺮﻣـﺎﻧـﻪ در ﻣـﻮرد ﻣﯿﺰان اﻋـﺘﻘﺎدات در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﺑـﻪ ﺗﺤـﺮﯾﺮ درآﻣـﺪه ﺑـﻮد، اﯾﺸﺎن ﺑـﺎ اﺷـﺎره ﺑـﻪ ﻧﮑﺎت ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ در ﻣـﻮرد ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﻮن اﻋـﻼم ﮐﺮدﻧـﺪ ﮐﻪ ١٨ درﺻـﺪ روﺣـﺎﻧﯿﺖ، ﺑﮑﻠﯽ از ﻧـﻈﺎم ﻋـﺒﻮر ﮐﺮده وﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ ﺣـﻔﻆ ﺧـﻮد در ﺟـﺎﯾﮕﺎﻫﯽ ﮐﻪ ﻗـﺮار دارﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻧـﻈﺮي ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم، ﺗـﻈﺎﻫـﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
در ﺑـﺨﺶ روﺣـﺎﻧﯿﻮﻧﯽ ﮐﻪ در ﮐﺎر ﻫـﺎي اﻗـﺘﺼﺎدي ﮐﻼن ورود ﮐﺮده اﻧـﺪ و ﺷـﺮﮐﺖ ﻫـﺎ وﮐﺎرﺧـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎي ﻣﻬﻤﯽ در ﮐﺸﻮر در اﻧـﺤﺼﺎر آﻧـﻬﺎ ﻣﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ، ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای، از اﺣـﺘﺮام روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺟﻬـﺖ رﺳﯿﺪن ﺑـﻪ اﻫـﺪاف اﻗـﺘﺼﺎدی ﺧـﻮد ﺑﻬـﺮه ﻣﯽ ﺑـﺮﻧـﺪ. اﯾﻦ ﺟـﻤﻊ ﻣـﻌﺘﻘﺪﻧـﺪ ﮐﻪ ﺳـﻬﻢ ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﭘـﺮداﺧـﺖ ﮐﺮده اﻧـﺪ و زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎزی ﺣـﻀﻮر دوﺳـﺘﺎن ﺧـﻮد را ﺑـﺮاي ﺷـﺮﮐﺖ در اﻧـﺘﺨﺎﺑـﺎت ﻫـﺎی دوره اي ﮐﺸﻮر ﺑـﺎ ﺗـأﻣﯿﻦ ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎی اﻧـﺘﺨﺎﺑـﺎﺗﯽ ﭘـﺮداﺧـﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
ﺑﺨﺸﯽ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﻋﻤﻠﮑﺮد رﻫـﺒﺮي ﻣـﻌﺘﺮض ﻫﺴـﺘﻨﺪ. و ﺷـﺨﺺ رﻫـﺒﺮی را ﻋـﺎﻣـﻞ اﺗـﻔﺎﻗـﺎت، اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت واﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت دوره ای درﮐﺸﻮر ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﮐﻪ دارای ﺟـﻤﻌﯿﺖ وﺳﯿﻌﯽ از ﺣـﺎﻣﯿﺎن، ﭼـﻪ در درون ﺣﮑﻮﻣـﺖ، ﭼـﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﻣـﻌﺘﻘﺪ ﺑـﻪ ﮔـﺬر از رﻫـﺒﺮي و مسألۀ زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎزی ﺟـﺎﻧﺸﯿﻨﯽ ﺧـﺎﻧـﻮادﮔﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ. و ﻧـﻈﺮ آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ ﺗـﻘﻮﯾﺖ ﻣـﻬﻨﺪس ﻣﯿﺮﺣﺴﯿﻦ ﻣـﻮﺳـﻮی، ﺑـﺮای اﯾﻔﺎی ﻧـﻘﺶ رﻫـﺒﺮ در ﮐﺸﻮر ﻫﺴـﺘﻨﺪ. اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ از روﺣـﺎﻧﯿﻮن، از ﺗـﻤﺎم ﻧـﻔﻮذ ﺧـﻮد، ﭼـﻪ در ﻧﯿﺮوﻫـﺎي ﺳـﭙﺎه ﭘـﺎﺳـﺪاران، ﭼـﻪ در ارﺗـﺶ، و ﭼـﻪ در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫـﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮر، اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﺮده اﻧـﺪ، ﮐﻪ ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ ﻫـﻤﺮاﻫـﺎﻧﯽ ﺑـﺎ ﻧـﻈﺮﯾﺎت ﺧـﻮد در ﻣﯿﺎن اﻗـﺸﺎر ﻗـﺪرﺗـﻤﻨﺪ و ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮﻧـﺪه در ﮐﺸﻮر ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻨﺪ. ﻧـﺎﮔـﻔﺘﻪ ﻧـﻤﺎﻧـﺪ ﮐﻪ ﮔـﺰارﺷـﺎت ﻣـﺘﻌﺪدی از ﻣـﺮاودات ﺑﻌﻀﯽ از ﺳـﺮداران ﺳـﭙﺎه و ﻣـﻘﺎﻣـﺎت ﮐﺸﻮري و ﻟﺸﮑﺮي ﺑـﺎ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺛـﺒﺖ ﺷـﺪه اﺳـﺖ و از اﯾﻦ دﯾﺪارﻫـﺎ، ﻓـﺎﯾﻞ ﻫـﺎی ﺻـﻮﺗﯽ و ﺗﺼﻮﯾﺮی در دﺳـﺖ هستند. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺗـﻤﺎﻣﯽ ﻧـﻔﻮذ ﺧـﻮد را ﻣـﻌﻄﻮف ﺑـﻪ رده ﻫـﺎي ﻓـﺮﻣـﺎﻧـﺪﻫﯽ ﺷﻬـﺮﺳـﺘﺎﻧﯽ ﯾﺎ اﺳـﺘﺎﻧﯽ، ﮐﺮده اﻧـﺪ. اﻣـﺎ ﮔـﺰارﺷـﺎﺗﯽ ﻫـﻢ از دﯾﺪار ﻫـﺎی ﻣﺤﻔﻠﯽ ﺑـﺎ ﺣـﻀﻮر ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻗـﺪرﺗـﻤﻨﺪ اﻗـﺘﺼﺎدی در ﮐﺸﻮر ﺑـﻪ ﺛـﺒﺖ رﺳﯿﺪه اند. اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺣـﺮﮐﺖ ﺧـﻮد را ﻧﯿﺎزﻣـﻨﺪ ﺑـﻮدجۀ ﻻزم ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ و تأﻣﯿﻦ ﺑـﻮدجۀ ﻣـﻮرد ﻧﯿﺎز اﯾﻦ اﻓـﺮاد، از ﻫـﺮ ﻃـﺮﯾﻘﯽ، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﮐﺸﻮر را وارد ﺑﺤـﺮاﻧﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﮐﻨﺪ. ﻣـﺬاﮐﺮات اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﺎ اﺧـﺘﻼس ﮔـﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺳـﺮﻣـﺎﯾﻪ ﻫـﺎی ﻓـﺮاواﻧﯽ دارﻧـﺪ، در ﺟـﺮﯾﺎن هستند. ﻋـﻤﻮﻣـﺎً اﯾﻦ اﻓـﺮاد در زﻧـﺪان ﻫﺴـﺘﻨﺪ، وﻟﯽ ﺗـﻮان ﻣـﺎﻟﯽ آﻧـﻬﺎ ﺑـﺎ ﺗـﻮﺟـﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻮاﺑـﻘﺸﺎن، ﺑﯽ ﺣـﺪ و ﺣـﺼﺮ اﺳـﺖ. در اﯾﻦ دﯾﺪارﻫـﺎ، ﮐﺎرﺷـﻨﺎﺳـﺎن و اﺳـﺎﺗﯿﺪ داﻧـﺸﮕﺎهﻫـﺎي ﻣـﺨﺘﻠﻒ ﮐﺸﻮر ﮐﻪ ﺑـﺎ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻫـﻢ ﻧـﻈﺮ ﺑـﻮده اﻧـﺪ، بچشم ﻣﯽﺧـﻮرند. در اﯾﻦ ﻣﯿﺎن، ﻣـﺮاودات ﻧـﻮادﮔـﺎن اﻣـﺎم ﺧـﻤﯿﻨﯽ (ره) و رﻓـﺖ و آﻣـﺪ ﻫـﺎي اﻓـﺮاد ﻣـﺨﺘﻠﻒ از ﺟـﺎمعۀ روﺣـﺎﻧﯿﺖ، در رﺻـﺪ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻗـﺮار ﮔـﺮﻓـﺘﻪ اند.
ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه اي از داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن درس ﺧـﺎرج ﺣـﻀﺮت آقا ﮐﻪ ﻣـﺎه ﻫـﺎ ﺑـﺮای ﺷـﺮﮐﺖ در درس اﯾﺸﺎن، ﻧـﻮﺑـﺖ ﻣﯽ ﮔـﺮﻓـﺘﻨﺪ، ﺑـﺮای ﺷـﺮﮐﺖ در ﮐﻼس، اﻧـﺼﺮاف داده اﻧـﺪ».
اﻣﯿﺮ ﻣﻬﺪی اﻗﺒﺎﻟﯽ (دﻓﺘﺮ ﻋﻤﻮﻣﯽ ﺣﻔﺎﻇﺖ اﻃﻼﻋﺎت، وابسته مستقیم به سید مجتبی خامنه ای و علی اصغر میر حجازی) ادامه می دهد:
«ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺑـﻪ ﻧـﻔﻊ ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺗﻘﻠﯿﺪﺗـﺎن، ﻓـﺴﺎد در روﺣـﺎﻧﯿﺖ ﺳـﻄﺢ ﺑـﺎﻻي ﮐﺸﻮر اﯾﺠﺎد ﮐﺮده اﺳـﺖ. روﺣـﺎﻧﯿﺖ و ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺑـﺎﯾﺪ در ﻣـﺪارس ﺧـﻮد ﺑـﻤﺎﻧـﻨﺪ، ﯾﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ در ﻣـﻮرد ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﺷـﺮﻋﯽ درﺟـﺎﻣـﻌﻪ ﻧـﻈﺮاﺗﯽ ﺑـﺪﻫـﻨﺪ؟ ﺑـﺨﺶ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﻪ ﻋﻬـﺪۀ ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺑـﺎﺷـﺪ. اﯾﻦ وﺟـﻪ دادن اﻃـﻼﻋـﺎت ﺑـﻪ ﺑﯿﻮت ﻣـﺮاﺟـﻊ، از ﻃـﺮف ﺑـﺮادران اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، ﺑـﺎﻋـﺚ ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺗـﻌﺪادي از ﻣـﺮاﺟـﻊ ﺑـﺮآن ﺷـﺪه اﻧـﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ، ﻫـﻢ ﺳـﺎﺧـﺘﺎر اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ، و ﻫـﻢ می تواﻧـﻨﺪ ﺣﮑﻢ ﺷـﺮﻋﯽ را ﺟـﺎﯾﮕﺰﯾﻦ اﺣﮑﺎم ﻗـﻮه ﻗـﻀﺎﺋﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑـﺮادران ﻋـﺰﯾﺰ، ﺳـﺎﺧـﺘﺎر ﮐﺸﻮر ﺑـﻪ ﻧـﺤﻮي ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑـﺘﻮاﻧﯿﻢ ﻗـﺪرت ﻫـﺎي ﮐﻮﭼﮏ را در ﻫـﺮ ﮔـﻮﺷـﻪ و ﮐﻨﺎري داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﯿﻢ. ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ در ﺗـﻌﺪادي از اﺳـﺘﺎن ﻫـﺎي ﮐﺸﻮر ﮐﻢ ﻣـﺎﻧـﺪه اﺳـﺖ ﻧـﻌﻮذ ﺑـﺎ ﷲ در ﺟـﺎﯾﮕﺎه ﺧـﺪاوﻧـﺪ ﻣـﺘﻌﺎل ﻗـﺮار ﮔﯿﺮﻧـﺪ. ﻣـﺨﺎرج ﻫﻔﺘﮕﯽ ﺑﻌﻀﯽ از ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ اﺳـﺘﺎﻧﯽ، ﺑـﻪ ﭼـﻨﺪ ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﻣﯽ رﺳـﺪ. و ﺗـﺼﻮر ﻧﮑﻨﯿﺪ ﮐﻪ آن را در باب از ﺑﯿﻦ ﺑﺮدن ﻓﻘـﺮ ﺧﺮج ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﻀـﻮر آﻧﻬـﺎ در ﻣﺮاﺗﻊ ﺧﻮش آب و ﻫﻮا و ورزش ﻫﺎی ﺧﺎص ﺑﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻫﺎی ﺑﺎﻻ و ﺳـﻔﺮه ﻫـﺎی دوره ای، ﺗـﻮﺟﯿﻪ ﭘـﺬﯾﺮ ﻧﯿﺴﺖ. اﯾﻦ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﭘـﻨﻬﺎن ﻧﻤﯽ ﻣـﺎنند. اﯾﻦ، ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ در ﻣﯿﺎن ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ و ﺣـﻮزه ﻫـﺎي ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔﯽ وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ ﺟـﺮﯾﺎن دارد، ﺑﻠﮑﻪ در ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪﮔـﺎن وﻟﯽ ﻓﻘﯿﻪ در ﻧﯿﺮوﻫـﺎي ﻣﺴـﻠﺢ ﻫـﻢ دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷـﻮد.
آﻗـﺎﯾﺎن رده ﺑـﺎﻻ در ﻧـﻈﺎم، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﺪ ﺗـﻮﺿﯿﺢ دﻫﯿﺪ ﮐﻪ ﺑـﺎغ ﻫـﺎي ﻣﯿﻠﯿﺎردي ﮐﻪ در آﻧـﻬﺎ ﻓـﺮزﻧـﺪان و ﺧـﻮدﺗـﺎن ﺑـﻌﺪ از اﻗـﺎمۀ ﻧـﻤﺎز در ﻣﺴﺠـﺪ ﺑـﻪ آنجا ﻣﯽ روﯾﺪ، ﭼـﻪ ﺧـﺒﺮ اﺳـﺖ؟ اﮔـﺮ ﻗـﺮار اﺳـﺖ ﺗـﺎﺑﻌﯿﺖ از اواﻣـﺮ رﻫـﺒﺮي ﻧـﻈﺎم در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ اﺷـﺮافی گری و زﻧـﺪﮔﯽ ﺧـﺎرج از ﻋـﺮف ﺑـﺎﺷـﺪ، ﻣـﻦ ﺑـﻪ ﺷـﺨﺼﻪ از اﯾﻦ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﺑﯿﺰارم و ﻣـﻘﺎﺑـﻠﻪ ﺧـﻮاﻫـﻢ ﮐﺮد. ﻣـﻨﺎزل ﻣﺴﮑﻮﻧﯽ اﯾﻦ آﻗـﺎﯾﺎن اﺷـﺮاف زاده، ﺑـﻌﻀﺎً در ﺗﻬـﺮان ﺑـﻪ ۶۰ تا ۲۰۰ ﻣﯿﻠﯿﺎرد ﺗـﻮﻣـﺎن ﻣﯽ رﺳـﺪ. و ﯾﺎدﺗـﺎن ﺑـﺎﺷـﺪ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﻗـﺼﺪ ﻃـﻠﺤﻪ و زﺑﯿﺮ ﺳـﺎزی در ﻧـﻈﺎم ﻧـﺪارﯾﻢ. ﻣـﺮدم ﺗﻬـﺮان در ﺑﻌﻀﯽ از ﻣﻨـﺎطق تهران، ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻨـﺪ ﺗﺮدد ﮐﻨﻨﺪ و آب و ﻫﻮای اﯾﻦ ﻣﻨـﺎﻃﻖ را ﺗﻨـﻔﺲ ﮐﻨﻨﺪ. آنوﻗﺖ عده ای از آﻗﺎیان، وﯾﻼ ﻫـﺎی ﺳـﺮان ﻧـﻈﺎم ﻃـﺎﻏـﻮت را ﺗـﺼﺮف و ﻧـﻮﺳـﺎزي ﮐﺮده اﻧـﺪ و ﺑـﻌﺪ از اﺗـﻤﺎم مأﻣـﻮرﯾﺖ ﺧـﻮد ﻫـﻢ، ﺑـﻪ ﺗـﺼﺮف اداﻣـﻪ ﻣﯽ دﻫـﻨﺪ. در اﯾﻦ ﻣـﺒﺤﺚ، ﺣـﻀﺮت آﻗـﺎ، روﺣـﺎﻧﯽ و ﻏﯿﺮ روﺣـﺎﻧﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ. ﻓـﺴﺎد در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻏﯿﺮ ﻗـﺎﺑـﻞ ﺗـﺼﻮر اﺳـﺖ و ﻧـﻮﻋﯽ ﺑـﺎ ﻣـﺸﺎﻏـﻞ ﻣـﻤﺰوج ﺷـﺪه اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻧـﻤﺎﯾﻨﺪۀ ﺷـﻮرای ﺷﻬـﺮ ﯾﺎ ﻣﺠـﻠﺲ ﻫـﻢ در دورۀ ﺧـﻮد، ﺣـﻖ ﻣﯽ داﻧـﺪ ﮐﻪ ﻣـﺒﻠﻎ ﻗـﺎﺑـﻞ ﺗـﻮﺟﻬﯽ از ﺳـﻬﻢ ﺑﯿﺖ اﻟـﻤﺎل ﯾﺎ ﺳـﻬﻢ ﻫـﺎی ﺑـﺎد آورده، ﺣـﻖ اوﺳـﺖ».
* یکی دیگر از افرادی که در بخشی از سخنان خود دربارۀ هزینه هایی که برای روحانیت خرج می شوند، تشریح می کند، امین صالحی، وزارت اطلاعات برونمرزی است که می گوید:
«... ﻣـﺎ در داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎی ﺑـﺮون ﻣـﺮزی، ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ آﻗـﺎﯾﺎن آﺷـﻨﺎﯾﯽ دارﯾﺪ ﺑـﺎ اﯾﻦ داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎ ﭼـﻪ ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑـﻪ ﮐﺠﺎ می رود، ﺑـﺮاي ﯾﮏ ﻓـﺮد ﺑـﻨﮕﻼدﺷﯽ ﺑـﺮاي ﺗﺤﺼﯿﻞ ﻋـﻠﻢ ﺣـﻮزوی، ٢٠ ﻫـﺰار دﻻر در ﺳـﺎل ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﺸﺎن زﺣـﻤﺖ ﺑﮑﺸﻨﺪ و ﺳـﺮ ﮐﻼس درس ﺣـﺎﺿـﺮ ﺷـﻮﻧـﺪ، ﻧـﻪ ﮐﻪ درس ﺑـﺪﻫـﻨﺪ. اﯾﺸﺎن ﻣـﺤﺼﻞ ﻋـﻠﻢ ﺣـﻮزوی اﺳـﺖ. آﯾﺎ ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻃـﻠﺒﻪ ﻫـﺎی ﺧـﻮد اﯾﻦ ﻣـﺒﺎﻟـﻎ را ﻣﯽ دﻫﯿﻢ؟ اﻓـﺮاط در ﮐﺸﻮر ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﺣـﺪ اﻋﻠﯽ رﺳﯿﺪه است. ﻣـﺎ ﺑـﺮاي دﻋـﻮت اﻧـﺪﯾﺸﻤﻨﺪان ﻣﺴـﻠﻤﺎن و ﻏﯿﺮ ﻣﺴـﻠﻤﺎن، ﺑـﺮاي ﺣـﻀﻮر در ﮐﺸﻮر، ﺧـﺮج ﻫـﺎي آﻧـﭽﻨﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﺑـﺮاي ﺳـﻔﺮ آﻧـﻬﺎ ﺑﻠﯿﻂ ﻫـﺎي درﺟـﻪ ﯾﮏ ۱۵ ﻫـﺰار دﻻري ﻣﯽ ﮔﯿﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﯿﺎﯾﻨﺪ ٢ روز در ﮐﺸﻮر ﻣـﺎ ﺧـﻮد را ﻧـﺸﺎن دﻫـﻨﺪ و ﺑـﺮوﻧـﺪ. اﻣـﺎ اﺳـﺘﺎد داﻧـﺸﮕﺎه ﻣـﺎ، ﯾﺎ در زﻧـﺪان اﺳـﺖ، ﯾﺎ ﺑﯿﮑﺎر اﺳـﺖ، ﯾﺎ ﺣـﻖ درس دادن ﻧـﺪارد. ﺑـﺮادران، اﯾﻦ ﺗﺤـﻠﯿﻞ ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑـﺎﻋـﺚ اﯾﻦ وﺿـﻊ ﺷـﺪه اند را ﺑـﺎ ﭼـﻪ ﺳـﻨﮓِ ﻣﺤﮑﯽ ﻣﯽ ﻧـﻮﯾﺴﯿﺪ؟ ﻫﻤﯿﻦ ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ از ﻧـﻮک ﻗـﻠﻢ ﺷـﻤﺎ روی ﮐﺎﻏـﺬ ﻣﯽ آیند، ﺑـﺎﻋـﺚ اﯾﻦ وﺿـﻊ اﺳـﺖ. ﻣـﮕﺮ در ﮔـﺰارﺷـﺎت اوﻟـﻮﯾﺖ ﺑـﻨﺪي ﺳـﺎل، ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدﯾﺪ ﮐﻪ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺑـﻪ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺧـﻮاﻫـﺪ رﺳﯿﺪ و ﺗﺠـﻤﻊ ﺻـﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد؟ و وﻗﺘﯽ ﮔـﺰارش ﻣﯽ نوﺷـﺘﯿﺪ، آﮔـﺎه ﺑـﻮدﯾﺪ ﮐﻪ ﻋـﻠﺖ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﭼـﺮا ﻣـﺎﻧـﻊ ﻧﺸـﺪﯾﺪ؟»
* چهارم: عدم رغبت مردم به حمایت از نظام و ریزش نیروهای امنیتی ، اطلاعاتی و نظامی:
در رابطه با عدم رغبت مردم در حمایت از نظام و ریزش نیرو، یکی از مسئولان امنیتی، اطلاعاتی، به نام ﮐﺎﻇﻢ رﺑﯿﻌﯽ (ﺗﺤﻠﯿﻠﮕﺮ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽِ وزارت اﻃﻼﻋﺎت) می گوید:
«...آﻗـﺎ ﺷـﺎﯾﺪ ﺑـﺪ ﻧـﺒﺎﺷـﺪ ﮐﻪ در اﯾﻨﺠﺎ ﺑـﻪ مسأﻟـﻪ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑـﭙﺮدازﯾﻢ. در دﻫـﻪ ﻫـﺎی ﺑـﻌﺪ از اﻧـﻘﻼب اﺳـﻼﻣﯽ، ﻣﯿﺰان ﻫـﻤﻨﻮاﯾﯽ و ﻫـﻤﺴﻮﯾﯽ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم ﻣـﺘﻔﺎوت ﺑـﻮده اﺳـﺖ. دﻫـﻪ های ۶۰ و ۷۰، ﺗـﻤﺎﯾﻞ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑـﻪ ﺗﮑﯿﻪ ﻫـﺎی ﻣﺤـﻠﯽ در ﻣـﺎه ﻫـﺎی ﻣﺤـﺮم و رﻣـﻀﺎن ﺑـﻪ اﯾﻦ ﺟﻬـﺖ ﺑـﻮد ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﺎ ﺧـﻮدي ﻧـﺸﺎن دادن و ﻣـﻘﺪاري ﻣﺘﻌﻬـﺪ ﺑـﻮدن، ﺑـﻪ ﺑﺴﯿﺞ وارد ﺷـﻮﻧـﺪ. ﺑﻌﻀﯽ در ﻓﮑﺮ ﻗـﺪرت ﻣﺤـﻠﯽ در ﺳﻨﯿﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧﯽ، و ﺑﻌﻀﯽ ﺑـﻪ ﻓﮑﺮ اداﻣـﻪ اﯾﻦ راه ﺗـﺎ ﻣـﺮاﺗـﺐ ﺑـﺎﻻی ﻧـﻈﺎم بودند. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از ﭘـﺮﺳـﻨﻞ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ از ﻣﯿﺎن ﻫﻤﯿﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن تأﻣﯿﻦ ﻣﯽ ﺷـﺪ و ﺷﮑﺎر ﻧﯿﺮو از ﻫـﺮ ﻧـﻈﺮ در آن ﺳﻨﯿﻦ در آن دﻫـﻪ ﻫـﺎ آﺳـﺎن ﺑـﻮد.
در ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن اﻣـﺮوز ﻣـﺎ ﻫﯿﭻ ﺗـﻤﺎﯾﻠﯽ در ﭘﯿﻮﺳـﺘﻦ و ﺗﻌﻬـﺪ ﯾﺎ ﻋـﻼﻗـﻪ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﻧﻤﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ، ﻣـﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺷـﺨﺺ، ﯾﺎ ﺧـﺎﻧـﻮاده ای ﻣـﺬﻫـﺒﯽ، ﯾﺎ ﻧـﻈﺎﻣﯽ، داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﺗـﻤﺎﯾﻼت ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن، ﻓـﺮﻫـﻨﮓ ﻏـﺮﺑﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﻫـﻤﻮاره آن را ﭘـﺲ زده اﯾﻢ. آزادي ﻫـﺎی ﮐﻮﭼﮏ، ﺧـﻮد اﻧـﺪﯾﺸﯽ، ﺧـﻮدﻧـﻤﺎﯾﯽ، ﺗﻘﻠﯿﺪ، ﺑﯽ اﻫﻤﯿﺘﯽ ﺣﺘﯽ ﺑـﻪ مسألۀ ﺧـﺎﻧـﻮاده در اﯾﻦ ﮔـﺮوه، ﻣـﻮج ﻣﯽ زﻧـﺪ. اینکه ﻣـﺎ ﺑـﺨﻮاﻫﯿﻢ ﺑـﮕﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﻧـﻮﺟـﻮان ﻣـﺘﻤﺎﯾﻞ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم ﻧـﺪارﯾﻢ، ﻗـﺪري اﻏـﺮاق اﺳـﺖ. اﻣـﺎ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﺎ اﯾﻦ ﺣﻘﯿﻘﺖ ﮐﻨﺎر ﺑﯿﺎﯾﻢ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻧﺴـﻞ ﺟـﻮان و ﻧـﻮﺟـﻮان، ﺗـﻤﺎﯾﻞ ﺑـﻪ ﻧـﻈﺎم، ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد ﻧﯿﺴﺖ.
در اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ از اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت، ﺣـﻀﻮر ﻧـﻮ ﺟـﻮاﻧـﺎن ﺑﺴﯿﺎر ﭘـﺮ رﻧـﮓ اﺳـﺖ. ﻫـﻤﺎنطور ﮐﻪ در ﻓﯿﻠﻢ ﻫـﺎي دورﺑﯿﻦ ﻫـﺎي اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، همۀ دوﺳـﺘﺎن ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ، ﺑﺴﯿﺎري از ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن، ﺣﺘﯽ ﺑـﺮاي ﻣـﺒﺎرزه در ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ، از ﺧـﺎنۀ ﺧـﻮد ﻓـﺮار ﮐﺮده اﻧـﺪ. ﺑﺴﯿﺎری از ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی ﺗﯿﻤﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده اﻧـﺪ. اﻗـﺪام ها ﺑـﻪ ﺳـﺎﺧـﺖ ﺳـﻼح ﻫـﺎي دﺳـﺖ ﺳـﺎز از روی اﯾﻨﺘﺮﻧـﺖ و ﺧـﺮﯾﺪ و ﺳـﻔﺎرش اﺳـﻠﺤﻪ ﻫـﺎی دﺳـﺖ ﺳـﺎز ﺧـﺎﻧﮕﯽ ﺗـﻮﺳـﻂ آﻧـﻬﺎ، ﺗـﻮﺳـﻂ ﻧـﻬﺎدﻫـﺎي ﺳـﺎﯾﺒﺮي ﻣـﺎ دﯾﺪه و رﺻـﺪ ﺷـﺪه اند. ﻣﯿﺰان اﻋـﺘﺮاض درﻣﯿﺎن ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺗـﻘﺮﯾﺒﺎً از ﺳـﺎﻋـﺎت اوﻟﯿﻪ ﺻـﺒﺢ آﻏـﺎز می ﺷـود و ﺗـﺎ ﺷـﺐ اداﻣـﻪ دارد. اینکه ﺑﻌﻀﯽ از دوﺳـﺘﺎن ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺣـﻀﻮر ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺟﻬـﺖ اﺟـﺮا ﮐﺮدن ﺑـﺎزي ﻫـﺎي ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗـﺮي در ﺧﯿﺎﺑـﺎن اﺳـﺖ، ﺳـﺨﺖ اﺷـﺘﺒﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻣـﻦ در اﯾﻦ روزﻫـﺎ ﺑـﺎ ﺗـﻌﺪاد زﯾﺎدي ﻧـﻮﺟـﻮان در ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫـﻤﺮاﻫﯽ ﮐﺮده ام. در ﻣـﺒﺎرزه ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی اﻧـﺘﻈﺎﻣﯽ ﺑـﻪ آﻧـﻬﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﺮده ام و از ﻧـﺰدﯾﮏ ﺣـﺮف ﻫـﺎی آﻧـﻬﺎ را ﺷﻨﯿﺪه ام. ﺑﺴﯿﺎری از اﯾﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣـﺎﮐﻤﯿﺖ را ﻣﺨـﻞ آﺳـﺎﯾﺶ و راﺣﺘﯽ در ارﺗـﺒﺎﻃـﺎت ﺧـﻮد ﺑـﺎ ﺟـﻨﺲ ﻣـﺨﺎﻟـﻒ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. ﺗﻌﻬـﺪ اﯾﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ﭘﺴـﺮ در درﮔﯿﺮی ﻫـﺎي ﺷـﺒﺎﻧـﻪ در ﮐﻮﭼـﻪ ﻫـﺎ و ﻣـﺤﻼت ﺑـﻪ دﺧـﺘﺮﻫـﺎ ﺑـﻪ ﻣﯿﺰاﻧﯽ زﯾﺎد اﺳـﺖ، ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﻧـﮕﺎه ﺟﻨﺴﯿﺘﯽ، ﻣـﻦ ﻣـﺸﺎﻫـﺪه ﻧﮑﺮدم. در ﺑﻌﻀﯽ از ﻣـﺤﻼت ﻣﯿﺎنۀ ﺷﻬـﺮ ﺗﻬـﺮان، ﺑـﺮاي ﭘﯿﺎده ﮐﺮدن ﯾﮏ دﺧـﺘﺮ از ﺧـﻮدروی ﺿـﺪ ﺷـﻮرش، ﻋﻤﻠﯿﺎت اﯾﺬاﯾﯽ ﺗـﺮﺗﯿﺐ دادﻧـﺪ ﮐﻪ دﺧـﺘﺮ را ﻧـﺠﺎت ﺑـﺪﻫـﻨﺪ. ﻣـﺎ در اینجا، از ﺳـﺮﺑـﺎز ﯾﺎ ﻧﯿﺮوي ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﺻـﺤﺒﺖ ﻧﻤﯽﮐﻨﯿﻢ، از ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن ۱۳ تا ۱۶ ﺳـﺎل ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن در ﻣـﺤﻼت ﺣـﺎﺿـﺮ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﺑـﺮاي درﮔﯿﺮی ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اﻧـﺘﻈﺎﻣﯽ، از وﺳـﺎﯾﻠﯽ ﮐﻪ ﺷـﺎﯾﺪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﺑـﺮای آﻧـﻬﺎ ﺳـﺨﺖ ﺗﻬﯿﻪ ﮐﺮده اﻧـﺪ، ﺑـﮕﺬرﻧـﺪ. در ﭘـﻞ ﮐﺎﻟـﺞ، ﺷـﺨﺼﺎً دﯾﺪم ﻧـﻮﺟـﻮاﻧﯽ ﺑـﺮاي رﻫـﺎﯾﯽ دوﺳـﺘﺶ، ﺗـﻠﻔﻦ ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﻧﯿﺮوي اﻣﻨﯿﺘﯽ داد ﮐﻪ دوﺳـﺘﺶ را رﻫـﺎ ﮐﻨﺪ. و ﻧﯿﺮوي ﻣـﺎ ﮔـﺮﻓـﺖ و رﻫـﺎ ﮐﺮد. در ﺑـﺎزﺟـﻮﯾﯽ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﺗـﻌﺪاد ١٠٠ ﻧـﻮﺟـﻮان داﺷـﺘﻢ، ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪم ﮐﻪ ﻫﯿﭻ مسأﻟـﻪ ای او را ﻧـﮕﺮان ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ. آﻧـﻬﺎ از زﻧـﺪان ﯾﺎ ﺣﮑﻢ ﺳﻨﮕﯿﻦ، ﻧـﮕﺮاﻧﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ. ﮔـﺎﻫﯽ دﯾﺪم ﮐﻪ اﺷﮏ ﻫـﺎي ﺧـﻮد را ﺑـﻪ ﺻـﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﯿﻨﺪ و ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﻧـﺸﻮد، ﭘـﺎک ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺗـﺮس ﺧـﻮد را ﻣﺨﻔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ.
اﻃـﺎلۀ ﮐﻼم ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ. ﻧـﺘﺎﯾﺞ ﺑـﻪ ﻣـﺎ ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن در ﻣـﺪت رﺷـﺪ، ﯾﻌﻨﯽ ﺣـﺪاﮐﺜﺮ ﺑﯿﻦ ۲ تا ۴ ﺳـﺎل دﯾﮕﺮ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﻧﯿﺮوی ﻗـﻮي و ﺧـﺎرج از دﺳـﺘﺮس ﻧـﻈﺎم ﺷـﻮﻧـﺪ. اﯾﻦ ﺟـﻮاﻧـﺎن، ﻧـﻈﺎم را ﺑـﻪ رﺳﻤﯿﺖ ﻧﻤﯽ ﺷـﻨﺎﺳـﻨﺪ. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای ﺗﺤﺼﯿﻞ در ﺳﯿﺴﺘﻢ آﻣـﻮزﺷﯽ اﯾﺮان را اﺗـﻼف وﻗـﺖ ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ. ﺗـﻤﺎﯾﻼت آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ ﺣـﻀﻮر در ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯽ ﻧﻈﯿﺮ اﺳـﺖ. ﻣـﺎ در ﻫﯿﭻ دوره ای در ﻣﯿﺎن ﻫﯿﭻ ردۀ ﺳﻨﯽ، ﮐﺸﺶ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﯾﮏ مسألۀ ﺧـﺎص از ﻫـﺮ ﻧـﻮع، ﺑـﻪ ﺻـﻮرت دﺳـﺘﻪ ﺟـﻤﻌﯽ، ﻧـﺪاﺷـﺘﻪ اﯾﻢ. ﻣـﻌﺮوف ﺷـﺪن ﺑـﻪ ﻫـﺮ ﺷﮑﻠﯽ، ﺑـﺮاي اﯾﻦ ﻗﺸـﺮ، دﺳـﺖ آورد اﺳـﺖ. ﻣـﺎ ﺑـﺎ از دﺳـﺖ دادن اﯾﻦ اﻓـﺮاد، در ﯾﮏ دﻫـﻪ، دﯾﮕﺮ داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎﯾﯽ ﺧـﺎﻟﯽ از داﻧـﺸﺠﻮ، ﭘـﺎدﮔـﺎن ﻫـﺎﯾﯽ ﺑﯽ ﺳـﺮﺑـﺎز خواهیم داشت و ﻧﯿﺮوی ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﺟـﻮان ﻧـﺨﻮاﻫﯿﻢ داﺷـﺖ. ﺑـﺎزار ﻫـﺎﯾﯽ ﺷـﺪﯾﺪاً رﻗـﺎﺑﺘﯽ، ﺑﯽ ﺳـﻮادي ﺟـﺎﻣـﻌﻪ در ﺳـﻄﺢ ﺑـﺎﻻ، ﻋـﺪم ﺗـﻤﺎﯾﻞ ﺑﺴﯿﺎر ﺑـﺎﻻ ﺑـﻪ ﭼـﺸﻢ اﻧـﺪاز ﻫـﺎي ﻧـﻈﺎم، ﻣـﺨﺎﻟـﻔﺖ ﻫـﺎی ﮔﺴـﺘﺮده و اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺑﯽ ﺷـﻤﺎر ﻫﻔﺘﮕﯽ ﯾﺎ ﻣـﺎﻫﯿﺎنۀ دﺳـﺖ ﺟـﻤﻌﯽ، ﺳﺴـﺘﯽ ﺑﻨﯿﺎن ﺧـﺎﻧـﻮاده ﺑـﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﮐﻪ ﺑـﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﺟـﻤﻌﯿﺘﯽ در ٣٠ ﺳـﺎل آﯾﻨﺪه ﻣـﻮاﺟـﻪ ﺧـﻮاﻫﯿﻢ ﺑـﻮد. مسألۀ ﺣـﺠﺎب در ﮐﺸﻮر، ﺧـﻮد ﺑـﻪ ﺧـﻮد ﺑـﻪ دﺳـﺖ اﯾﻦ اﻓـﺮاد از ﺑﯿﻦ ﻣﯽ رود و اﯾﻦ دﺳـﺖ آورد، زﻣﯿﻨﻪ ﺳـﺎز اﻗـﺪاﻣـﺎت دﯾﮕﺮ در ﮐﺸﻮر ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺷـﺪ. ﺑﺴﯿﺎري از اﯾﻦ اﻓـﺮاد، اﻟـﮕﻮی ﻫـﺎی ﺟـﺎﻣـﻌﻪ ﺧـﻮاﻫـﻨﺪ ﺷـﺪ و ﺳـﺒﮏ زﻧـﺪﮔﯽ آﻧـﻬﺎ رواج ﭘﯿﺪا ﺧـﻮاﻫـﺪ ﮐﺮد. ﻧـﻈﺎم از ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤـﻈﻪ ﺑـﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﻫـﺎﯾﯽ در ﻣـﻮرد ﺧـﻮاﺳـﺘﻪ ﻫـﺎی اﯾﻦ اﻓـﺮاد داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﻣـﻦ ﻫـﻢ ﺑـﺎ دوﺳـﺖ دﯾﮕﺮﻣـﺎن ﻫـﻢ ﻧـﻈﺮم ﮐﻪ ﮔـﻔﺘﻨﺪ، اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺧـﺎﻣـﻮش ﻣﯽ ﺷـﻮد، اﻣـﺎ ﻣـﻮﻗﺘﯽ و ﺑـﻌﺪاً اداﻣـﻪ دار ﺧـﻮاﻫـﺪ ﺑـﻮد. اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﻫـﺮ مسأﻟـﻪ ای ﮐﻪ در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﻧـﻈﺎم ﺑـﺎﺷـﺪ را ﭘﺸـﺘﯿﺒﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺣﺘﯽ اﮔـﺮ مسأﻟـﻪ، ﺗـﺮورﯾﺴﺘﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﭼـﻮن ﻧـﮕﺎه آﻧـﻬﺎ ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ ﺳـﻦ آﻧـﻬﺎ اﺳـﺖ. ﺑـﺎ اﯾﻦ ﻧـﮕﺎه ﺑـﻪ ﺳـﺎدﮔﯽ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﺑـﻌﺪ از اﯾﻨﮑﻪ ﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺗـﻤﺎم ﺷـﻮد، اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﺮاي اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﻣﺪﻧﯽ اﻟﮕﻮ ﺳﺎزی ﻫﺎی ﺟﻬﺎﻧﯽ را در ﮐﺸﻮر ﭘﯿﺎده ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد و ﺷﺮوع ﺑﻪ اﻋﺘﺮاﺿﺎت ﺧﺎﻣﻮش ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد».
* در جلسۀ ۱۳ دیماه، یکی از سرداران به نام سرتیپ صادق حسینی خطاب به وزیر اطلاعات در همین رابطه می گوید:
«... نوجوان و جوان را بايد در كف خيابان كنترل كرد. شما درب هر چيزي را بسته ايد، او هر كاری می كند، فحش و ناسزا می شنود، روزنامۀ كشور جوان
و نوجوان را فريب خورده و معاند می بيند. آموزش و پرورش كشور، آنها را تنبيه می كند. شرايط خانوادگي درستي ندارد. زير ساخت ورزشي ندارد. سفر نمی تواند برود، حرف هم می زند همين آقايان در دهانش می زنند و ضد انقلابش می خوانند.
... چطور می شود وزير اطلاعات كه توان امنيت كشور را در دست دارد، می آيد امروز از اغتشاشگر بودنش صحبت می كند. من متعجبم، آنقدر متعجبم كه صحبت هاي خودم را فراموش كرده ام كه چه می خواستم بگويم و حيرت می كنم از بعضی آقايان. چطور شما می خواهيد سليقۀ بچه هاي كشور را كه با فرهنگ ها و گويش ها و نوع تربيتي متفاوتي بزرگ شده اند را به شكلي كه خود می خواهيد تربيت كنيد. از بچه هايي كه در مدارس و دبيرستان و دانشگاه و محلات حضور دارند، چند درصد امروز جذب بسيج شده اند و چند درصد آمدند در اين مقابله و رو در رویی با مردم، كنار حكومت ايستادند. اين رفتار غلط و برخوردهاي ناميزان با فرزندان و عزيزان كشور نبود كه وضع را به اينجا كشيد؟ حجاب مسألۀ اصلي كشور است؟ البته كه هست، اما شما از تمامي اين فرماندهان عزيز استاني بپرسيد، آيا مسألۀ حجاب در استان های محل فرماندهی شان از مسألۀ فقر، تبعيض، رانت، مهمتر است؟ همه به اتفاق می گويند، خير. چرا براي مسائل كوچك در كشور بايد بحراني ایجاد شود كه هرچه تلاش می كنيم امنيت را به كشور برگردانيم، عاجز هستيم؟
... حضرت آقا، من به واقع در عجبم كه آقايان از چه زماني به اين ميزان، سر خود عمل می كنند. اين لباس شخصی ها كه من فرمانده نمي دانم، چه كساني هستند و چگونه می توانند بنيان امنيت كشور را به بازي بگيرند؟ دستگاه نظارتی به اين افراد كجاست؟ نيروي تحتِ امر من، جرأت نمي كند، بدون حكم و دستور من، پا در خانۀ كسي بگذارد، اما لباس شخصی به خانۀ مردم حمله ور می شود، به آتش می كشد و كتك می زند و می برد! آقايان كاظمي و خطيب، اگر اين لباس شخصی ها، مأموران تحت امر شما هستند، فكر نكنيد از پل صراط به اين سادگي عبور خواهيد كرد و در عقبی جواب خواهيد داد».
* در رابطه با ریزش نیروها به سخنان ادﯾﺐ اﺣﻤﺪ ﭘﻮر (ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه اﻃﻼﻋﺎت ﺳﭙﺎه اﺻﻔﻬﺎن) توجه فرمایید:
... ﺑـﺮادران و ﺳـﺮوران ﻋـﺰﯾﺰ، در ﻧﯿﺮوﻫـﺎي ﻧـﻈﺎﻣﯽ اﺻـﻔﻬﺎن، ﺗـﻤﺎﯾﻼت ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼﺑﯽ ﺑﺴﯿﺎر دﯾﺪه ﻣﯽﺷـﻮد. ﻫـﻤﺎن ﻃـﻮری ﮐﻪ دوﺳـﺘﺎن ﻋـﺰﯾ، ﺳـﺮﺑـﺎزان ﮔـﻤﻨﺎم و ﻏـﺮﯾﺐ اﻣـﺎم زﻣـﺎن ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ، بنیۀ ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﮐﺸﻮر در ارﺗـﺶ، ﺧـﺼﻮﺻـﺎً در اﺻـﻔﻬﺎن، ﺗﺠـﻤﯿﻊ ﺷـﺪه است، از ﻫـﻮاﭘﯿﻤﺎﯾﯽ و ﻫـﻠﯽ ﮐﻮﭘـﺘﺮی، ﺗـﺎ دﻓـﺎﻋﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ، اﯾﻦ اﺳـﺘﺎن را ﻣـﻬﻢ ﮐﺮده اﺳـﺖ. ﻃـﺒﻖ ﮔـﺰارﺷـﺎت اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺗـﺎ ﻫﻤﯿﻦ هفتۀ ﮔـﺬﺷـﺘﻪ ﮐﻪ آﺧـﺮﯾﻨﺶ را ﻣـﻦ ﺧـﻮدم ﻧـﻮﺷـﺘﻢ، ﻣـﺎ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ از ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻤﯽ از ﭘـﺮﺳـﻨﻞ ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﺷﻬـﺮ و اﺳـﺘﺎن اﺻـﻔﻬﺎن، در ﻣـﻮاﻗـﻊ ﻧﯿﺎز ﺑﻬـﺮه ﺑـﺒﺮﯾﻢ. اﻓﺴـﺮان ارﺗـﺶ و ﺳـﭙﺎﻫﯽ ﻣﯽ آﯾﻨﺪ ﺑـﺎ ﻣـﺎ ﻣﯽ ﻧﺸﯿﻨﻨﺪ و ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ذره ای ﻧـﮕﺮاﻧﯽ ﺑـﺎﺑـﺖ از دﺳـﺖ رﻓـﺘﻦ ﻧـﻈﺎم در ﭼﻬـﺮۀ اﯾﻨﻬﺎ ﻧﯿﺴﺖ. اﯾﻦ ﻣـﻮرد، ﻧـﻪ ﺗـﻨﻬﺎ در ﻣـﻮرد اﻓﺴـﺮان، ﺑﻠﮑﻪ در ﻣـﻮرد ﺗـﻌﺪادی از ﻓـﺮﻣـﺎﻧـﺪﻫـﺎن ارﺷـﺪ ﻫـﻢ ﻣـﺸﺎﻫـﺪه ﺷـﺪه اﺳـﺖ. در ﮔـﺰارﺷـﺎت ﻣﺤـﻠﯽ از ﭼـﻨﺪ ﭘـﺎﯾﮕﺎه، درﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ اﻋﻈﻤﯽ از ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎی اﯾﻦ اﻓـﺮاد، در زﻣـﺎن ﻫـﺎي اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت در ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫـﺎ ﺣـﺎﺿـﺮ ﻫﺴـﺘﻨﺪ. در ﻣـﻮارد دﯾﮕﺮی، ﻋﮑﺲ ﻫـﺎی ﺻـﺤﻨﻪ ای از ﻣﯿﺎدﯾﻦ و ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫـﺎ در ﻣـﻮاﻗـﻊ ﺗﺠـﻤﻊ، ﭼﻬـﺮه ﻫـﺎي ﻧـﻈﺎﻣﯽ ﻣـﻬﻢ ﺷﻬـﺮي را ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دﻫـﺪ، ﮐﻪ ﻫﻤﯿﻦ اﻓـﺮاد ﺑـﺎ ﭘﯿﮕﯿﺮي ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎﯾﺸﺎن، ﺑـﻌﺪ از ﻋﮑﺴﺒﺮداری ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺗﺨـﺮﯾﺐ و ﮐﺎرﺷﮑﻨﯽ در ﻣﺤـﻞ ﺧـﺪﻣـﺖ ﺷـﺎن را در دﺳـﺘﻮر ﮐﺎر ﻗـﺮار داده اﻧـﺪ. ﺑـﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻔﯽ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮔـﻔﺖ ﮐﻪ ﺗـﺮس از ﺑـﺎزداﺷـﺖ و زﻧـﺪان ﯾﺎ ﺣﺘﯽ ﺗﻌﻠﯿﻖ و اﺧـﺮاج، در ﺑﯿﻦ ﻧﯿﺮوﻫـﺎی ﻧـﻈﺎﻣﯽ، ﺣﺘﯽ در ﻣـﻮارد ﺻـﺪور اﺣﮑﺎم ﺳﻨﮕﯿﻦ، ﻓـﺮو رﯾﺨﺘﻪ اﺳـﺖ.
… اﯾﻦ ﻣـﻮارد اﻋـﺘﺮاﺿﯽ را ﻣـﺎ در دﺳـﺘﮕﺎه ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر ﻫـﻢ دارﯾﻢ. اﻣـﺎ ﻧﻤﯽ داﻧـﻢ ﺳـﺮﺑـﺎزان ﮔـﻤﻨﺎم اﻣـﺎم زﻣـﺎن و رﻫـﺒﺮی، روی ﻋﻠﻨﯽ ﮐﺮدن آن را ﻧـﺪارﻧـﺪ، ﯾﺎ در ﺣـﺎل ﺣـﺎﺿـﺮ ﻧـﺠﺎﺑـﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﯾﺎ ﺗـﺮس اﺳـﺖ؟ ﺑـﺎﯾﺪ اﯾﻦ مسأﻟـﻪ را ﺣـﻔﺎﻇﺘﯽ ﻫـﺎی ﺣـﺎﺿـﺮ در ﺟـﻠﺴﻪ ﺗـﻮﺿﯿﺢ ﺑـﺪﻫـﻨﺪ. اﻣـﺎ ﻣـﻦ ﺧـﻮدم ﻣﯽ داﻧـﻢ ﮐﻪ در ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر، در ﻫـﺮ ﺷﮑﻞ و ﻫـﺮ ﺳـﻤﺖ، ﻣـﺎ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺴﯿﺎري دارﯾﻢ. ﻣـﻘﺎم رﻫـﺒﺮی ﻣﯽ داﻧـﻨﺪ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﺳـﺎل ﻫـﺎ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﯾﮑﭙﺎرﭼـﻪ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ و اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه دارد ﻣﺤﻔﻠﯽ و ﺗﯿﻤﯽ اداره ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﻫـﺮ ﺗﯿﻤﯽ ﻫـﻢ ﮐﻪ ﻧـﻈﺮ ﺑـﻪ آن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑـﺎﺷـﺪ، ﮐﺎراﯾﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮي دارد و ﻗـﺪرتِ اﻗـﺪام ﺑﯿﺸﺘﺮ.
در آﺧـﺮ ﺑـﮕﻮﯾﻢ، ﻣـﺎ در ﻫﻤﯿﻦ اﺗـﻔﺎﻗـﺎت ﺟـﺎري ﮐﺸﻮر، ۱۶ ﭘـﺮﺳـﻨﻞ ﻣؤﻣـﻦ و اﻧـﻘﻼﺑﯽ در اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه اﺳـﺘﺎن اﺻـﻔﻬﺎن را ﺑـﻪ زﻋـﻢ ﻫﻤﮑﺎری ﺑـﺎ ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼب، ﺑـﺎزداﺷـﺖ ﮐﺮده و مسألۀ ﻫﻤﮑﺎري آﻧـﻬﺎ ﺑـﻪ اﺛـﺒﺎت رﺳﯿﺪه اﺳـﺖ. ﻧـﻈﺮ ﺑـﻪ اﯾﻦ مسأﻟـﻪ ﺑـﺎﻋـﺚ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮐﻪ ﺑـﻪ راﻫﺮوﻫﺎیِ ﻧﻬﺎدﻫﺎی اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ ﮐﺸﻮر ﻫﻢ، ﻧﻈﺮي ﻣﺠﺪد ﺑﮑﻨﯿﻢ».
* یک میلیون پرونده دستگیری، ۱۱۰ تا ۱۲۰ هزار زندانی که ۴۰ هزار از آنها، مربوط به وزارت اطلاعات است:
ناصر عدالت خواه، از بخش اجتماعی وزارت اطلاعات می گوید:
«... ﺗﺼﻤﯿﻤﺎت در ﻧـﻬﺎدﻫـﺎي اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ از ُﺧـﺮد و ﮐﻼن، از ﻣﺤـﻠﯽ ﺗـﺎ ﮐﺸﻮری، ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﺮ اﺳـﺎس اﺳـﺘﺪﻻل و آﯾﻨﺪه ﭘـﮋوﻫﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ. اﻣﻨﯿﺖ ﮐﺸﻮر در دﺳـﺖ ﮐﺎرﺷـﻨﺎﺳـﺎﻧﯽ ﻗـﺮار دارد ﮐﻪ ﺑـﺎ ﻃـﺮح ﻫـﺎي اﻣﻨﯿﺘﯽ ﺧـﻮد ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﮐﺸﻮر را ﺧـﺎﻟﯽ از ﻣﺸﮑﻞ ﻧـﮕﻪ دارﻧـﺪ، ﯾﺎ ﺑـﺎﻟﻌﮑﺲ ﺑـﺎ ﯾﮏ ﺑﺤـﺮان اﻣﻨﯿﺘﯽ، ﺷـﺮاﯾﻂ را ﺳـﺨﺖ ﺗـﺮ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻫﻤﯿﻦ دورۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، آﻣـﺎر ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎ در ﮐﻞِ ﻣﺠـﻤﻮعۀ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت، ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﻪ ۴۰ ﻫـﺰار ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻣﯽ رﺳـﺪ و ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در ﻣﺠـﻤﻮع، ﺑـﻪ رﻗﻤﯽ ﺑـﺎﻻي ١١٠ یا ١٢٠ ﻫـﺰار ﻧـﻔﺮ، ﻧـﺰدﯾﮏ ﻫﺴـﺘﯿﻢ. ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎ را ﻣـﻄﺎﻟـﻌﻪ ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﯿﺶ از ﺳـﻪ ﭼـﻬﺎرم اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺑـﺎر اول اﺳـﺖ ﮐﻪ در اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، ﯾﺎ ﺷـﺒﻪ اﻏـﺘﺸﺎش ﺣـﻀﻮر دارﻧـﺪ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد در ﻫﯿﭻ ﻧـﻬﺎد اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻧـﺪاﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ. در اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، ﻣﯿﺰان ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ داده ﺷـﺪه در ﮐﻞ ﺑـﻪ ﺑـﺎﻻي ﯾﮏ ﻣﯿﻠﯿﻮن ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻣﯽ رﺳـﺪ. اﺑﺘﮑﺎر در ﺷﯿﻮۀ اﻋـﺘﺮاض در ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن دﯾﺪه ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﺑﺨﺸﯽ از اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ داﻧـﻨﺪ ﺑـﺮاي ﭼـﻪ ﺑﯿﺮون ﻫﺴـﺘﻨﺪ و اﻋـﺘﺮاض ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧﯿﺴﺖ، اﻣـﺎ ﺑـﺮاﻧـﺪاز اﺳـﺖ. اﯾﻦ ﺗـﻨﻬﺎ ﺗﻬـﺪﯾﺪي ﺗـﺎﮐﻨﻮن ﺑـﻮده است ﮐﻪ ﻓـﺮدي ﮐﻪ ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن اﺳـﺖ، ﺧـﻮاستۀ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧـﺪارد، اﻣـﺎ ﻧـﻈﺎم را ﻧﻤﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ. روش ﻫـﺎي ﻏـﻠﻂ ﺑـﺮﺧـﻮرد ﺑـﺎ ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن، ﻋـﺪم ﺗـﺮﺑﯿﺖ درﺳـﺖ در ﻣـﺪارس، اﻗـﺪام ﺑـﻪ ﺗﻬـﺪﯾﺪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎ و دﺳـﺘﮕﯿﺮی ﻋﯿﺎن در ﻣـﺤﻼت، ﺑـﺎﻋـﺚ ﺷـﺪه اند، ﺧـﺸﻢ در ﺳـﻄﺢ ﺟـﺎﻣـﻌﻪ، ﺧـﺎرج از ﻋـﺮف ﻣـﻌﻤﻮل، دﯾﺪه ﺷـﻮد. اینبار، اوﻟﯿﻦ دﻓـﻌﻪ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻧﯿﺮوي اﻣﻨﯿﺘﯽ در ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺷـﻨﺎﺳـﺎﯾﯽ و ﺿـﺮب و ﺷـﺘﻢ ﻣﯽ ﺷـﻮند. ﻧﯿﺮوي اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﯾﺎ ﻧﯿﺮوي ﻧـﻈﺎﻣﯽ، ﺣﺘﯽ ﺑﺴﯿﺞ ﺑـﺎ ﺳـﻼح ﺳـﺮد و ﮔـﺮم، ﻣـﻮرد اﺻـﺎﺑـﺖ ﻗـﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮند. و ﻧﯿﺮو ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﺟـﻤﻌﯽ ﮐﺸﺘﻪ ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﻣـﻦ دارم ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ و آﻗـﺎی ﻣﺤـﻤﺪی ﻫـﻢ اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺰد. ﺑـﻠﻪ، ﺑـﺮادر ﻋـﺰﯾﺰ، ﻣـﺎ ﻫـﻢ ﺳـﻮﮔـﻮارﯾﻢ و ﺑﯽ ﭘـﺮده ﺑـﻮدن ﺻـﺤﺒﺖ ﻣـﻦ، ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ در ﮐﺸﻮر ﻧـﺒﺎﺷـﺪ.
ﺣﻀـﺮت آقا، ﻣﺎ در ﮐﺸﻮر، ﻧﯿﺮوي ﻣﻌـﺘﻘﺪ ﻣﺮدﻣﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺮایِ اﻫﺪاف ﻧﻈـﺎم، ﺟﺎن ﺑﺪﻫﺪ، ﯾﺎ اﺻﻼً ﻧـﺪارﯾﻢ، ﯾﺎ اﮔـﺮ دارﯾﻢ، ﺑﺴﯿﺎر معدود اﺳـﺖ. اﯾﻦ ﻧﯿﺮوﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ از آﻧـﻬﺎ ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، ﻫـﻤﺎن دﺳـﺘﻪ از ﻣـﺮدﻣﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ ﮐﻪ در زﻣـﺎن ﺟـﻨﮓ اﯾﺮان و ﻋـﺮاق ﺣـﺎﺿـﺮ ﺷـﺪﻧـﺪ ﺑـﺪون ﭘـﻮﺗﯿﻦ وارد ﻋـﺮﺻـﻪ و ﻣﯿﺪان ﻣـﺒﺎرزه ﺷـﻮﻧـﺪ. اﻃـﻼﻋـﺎت ﻣـﺎ ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند ﮐﻪ از اﯾﻦ دﺳـﺘﻪ دﯾﮕﺮ ﻧـﺪارﯾﻢ ﯾﺎ اﮔـﺮ ﺑـﺎﺷـﺪ معدودود اﺳـﺖ، آنهم ﻣﯽ ﺗـﻮان ﮔـﻔﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮاي ﺗـﺠﺎوز ﺑـﻪ ﮐﺸﻮر از ﻃـﺮف ﻧﯿﺮوی ﺧـﺎرﺟﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺨﺸﯽ از ﻫﻤﯿﻦ اﻣﺮ ﻫﻢ ﻋﺒﻮر ﮐﺮده اﻧﺪ. اﻣﺮوز در ﮔﺰارﺷﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ﻣﺎ ﻣﺮدﻣﯽ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺗـﺎ ﻗـﺒﻞ ازﺳـﺎل ٩٨، ﺣـﺎﻣﯽ ﻣﺤـﻠﻪ ای ﻧـﻈﺎم ﺑـﻮده اﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﻫﻤﯿﻦ اﻓـﺮاد اﻣـﺮوز ﺣﺘﯽ ﺑـﻪ ﻣـﺴﺎﺟـﺪ ﻣﺤـﻞ ﻫـﻢ ﻧﻤﯽ روﻧـﺪ. ﺣﺠـﻢ ﺑـﺎﻻﯾﯽ از ﻣـﻌﺘﻤﺪﯾﻦ ﻣﺤـﻠﯽ، دﯾﮕﺮ ﺗـﻤﺎﯾﻠﯽ ﺑـﻪ ﮐﻤﮏ در ﺑـﺎب آراﻣـﺶ ﻣـﺤﻼت ﮐﺸﻮر ﻧـﺪارﻧـﺪ. ﺟـﻠﺴﺎت ﺑـﺮﮔـﺰاری ﻗـﺮآن و ﺷـﺐ ﻫـﺎی ﻗـﺮاﻧﯽ، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﺤـﺪود ﺷـﺪه اند. اﯾﻨﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻢ، ﺑـﻪ ﻫـﻢ ﻣـﺮﺑـﻮط هستند، ﭼـﻮن ﻫﻤﯿﻦ ﻓـﺮدی ﮐﻪ ﮐﻼس ﻗـﺮآن در ﺧـﺎﻧـﻪ اش داشت، ﺷـﺐ را ﻫـﻢ در ﻣﺴﺠـﺪ ﺑـﻮد، ﺑـﺎ ﻧﯿﺮوﻫـﺎي ﺑﺴﯿﺞ ﻫـﻤﺮاﻫﯽ داشت و ﻧـﻈﺎم اوﻟـﻮﯾﺖِ اﺻﻠﯽ او ﺑـﻮد و در ﻣـﺤﻼت ﺑـﻪ ﻋـﻨﻮان ﻓـﺮد ﺣـﺰب اﻟﻠﻬﯽ از ﻧـﻈﺮ ﻣـﺮدم یحساب ﻣﯽ آﻣـﺪ. و در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر ﺑﯿﺶ از ﻫـﺰاران ﻧـﻔﺮ، اینگونه ﺑـﻮدﻧـﺪ. در ﺣـﺎل ﺣـﺎﺿـﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮد ﮔـﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻗﺸـﺮ را ﺗـﻘﺮﯾﺒﺎً از دﺳـﺖ داده اﯾﻢ و ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت آﻣـﺪه اﻧـﺪ. داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎ را دوﺳـﺖ دﯾﮕﺮی ﻫـﻢ ﺻـﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧـﺪ. در داﻧـﺸﮕﺎه، ﻣـﺎ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ ﮐﻪ ﺑـﮕﻮﯾﯿﻢ ﺑـﻪ ﺷﮑﻠﯽ ﭼـﻨﺪ داﻧـﺸﮕﺎه را ﻫـﺪاﯾﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺗـﻤﺎم داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎ اﻋـﺘﺮاض ﺧـﻮدﺟـﻮش و ﺧـﻮدﺳـﺮ دارﻧـﺪ. ﻣـﺪارس ﺑـﺎ اﻟـﮕﻮ ﭘـﺬﯾﺮی از ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ، ﮔﺴـﺘﺮش دارند. اﻋـﺘﺮاض ﻫـﺎ روزاﻧـﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮند. در ادارات دوﻟﺘﯽ ﻫـﻢ، اﻋـﺘﺮاض ﺗـﺮک ﻣﺤـﻞ ﮐﺎر و اﻋـﺘﺮاض ﺑـﻪ ﻣـﻌﻮﻗـﺎت ﻋـﻘﺐ ﻣـﺎﻧـﺪه، ﺑـﺎﻋـﺚ ﺷـﺪه اند، ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اداري ﻫـﻢ ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ وارد ﻋـﺮصۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺑـﺸﻮﻧـﺪ. ﻣـﻌﺎدن، ﮐﺎرﺧـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗـﺎﮐﻨﻮن ﺑـﻪ ﺳﺨﺘﯽ ﺳـﺮ ﭘـﺎ ﻣـﺎﻧـﺪه اﻧـﺪ، ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ ﺧـﺼﻮﺻﯽ ﻫـﻢ از اﯾﻦ ﻗـﺎﺋـﻠﻪ ﺟـﺪا ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻣـﺎ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ ﻫـﻢ ﮐﺴﺮی ﺑـﻮدﺟـﻪ داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷﯿﻢ، ﻫـﻢ ﺟـﺎﻣـﻌﻪ را در ﺳـﻄﺢ ﭘـﺎﯾﯿﻦ درآﻣـﺪی ﻗـﺮار ﺑـﺪﻫﯿﻢ و اﺣﺘﯿﺎﺟـﺎت و ﻧﯿﺎزﻫـﺎي روزﻣـﺮه ﻣـﺮدم را ﺑـﻪ ﻣـﺨﺎﻃـﺮه ﺑﯿﻨﺪازﯾﻢ. وﻗﺘﯽ ﻫـﻢ ﮐﻪ اﻋـﺘﺮاض ﺷﮑﻞ ﮔـﺮﻓـﺖ، در ﻋـﻮض، ﻧﯿﺮوي اﻣﻨﯿﺘﯽ را آﻣـﺎده ﮐﻨﯿﻢ و ﺳـﺮﮐﻮب ﮐﻨﯿﻢ. اﮔـﺮﻣـﺮدم ﺑـﺘﻮاﻧـﻨﺪ درآﻣـﺪ ﻣـﻨﺎﺳـﺐ ﺑـﺎ ﺑـﺎزار داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﻨﺪ و اﺣﺘﯿﺎﺟـﺎت اﺻﻠﯽ و اﺳـﺎﺳﯽ روزﻣـﺮۀ ﺧـﻮد را تأﻣﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪ، ﻫـﺮ اﺗـﻔﺎﻗﯽ ﻫـﻢ ﮐﻪ در ﮐﺸﻮر ﺑﯿﻔﺘﺪ، آراﻣـﺶ دارند و ﻧـﮕﺮاﻧﯽ ﻧـﺪارد،
اﻣـﺎ وﻗﺘﯽ ﺧـﻮد را در ﺧـﻄﺮ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ، ﺷـﺮاﯾﻂ ﮐﺸﻮر را ﻟـﺮزان ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ، ﻃﺒﯿﻌﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﻫﯿﺠﺎن زده وارد ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺷـﻮﻧـﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﻗـﺒﻞ از ﺟـﻠﺴﻪ ﺑـﺎ ﺣـﺎج آﻗـﺎ رﺿـﺎﯾﯽ ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮدم، اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ در ﺻـﺤﺒﺖ ﺧـﻮدﺷـﺎن ﺑـﮕﻮﯾﻨﺪ. اﯾﺸﺎن ﻓـﺮﻣـﻮدﻧـﺪ، ﻫـﺰﯾﻨﻪ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارﯾﻢ ﺑـﺮای ﮐﺸﻮرﻫـﺎﯾﯽ می ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺷـﺎن ﺣـﻔﻆ ﺷـﻮد را اﮔـﺮ در اﯾﺮان اﻧـﺠﺎم دﻫﯿﻢ، ﺛـﺒﺎت ﺑـﻪ ﮐﺸﻮر ﺑـﺎز ﻣﯽ ﮔـﺮدد. ﻫـﻤﺎﻧـﻄﻮر ﮐﻪ آﻗـﺎﯾﺎن ﻣﯽ داﻧﯿﺪ، اﯾﺸﺎن در ﯾﻤﻦ ﻓـﻌﺎل ﻫﺴـﺘﻨﺪ. در اﯾﻨﺠﺎ ﺑـﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻫـﺰینۀ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ در ﻣـﻮرد ﯾﻤﻦ، ﺑـﺮای وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت، ﺳـﺎﻻﻧـﻪ ﺑـﻪ ۸.۵ ﻣﯿﻠﯿﻮن دﻻر ﻣﯽرﺳـﺪ. اﯾﻦ ﻣـﺒﻠﻎ ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺮاي ﮐﺴﺐ اﻃـﻼﻋـﺎت و اﺧـﺒﺎر ﺧـﺮج ﻣﯽ ﺷـﻮد. ﺑـﻌﺪ ﺑﯿﺎﯾﯿﻢ ﺟـﻤﻊ ﺑـﺒﻨﺪﯾﻢ، ﺑﺒﯿﻨﯿﻢ وﻗﺘﯽ ﺑـﻮدجۀ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺮاي ﯾﮏ ﮐﺸﻮر اﯾﻦ ﺑـﺎﺷـﺪ، ﺑـﺮای ﮐﻞ ﺟﻬﺎن و داﺧﻞ ﮐﺸﻮر، ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﯿﺰاﻧﯽ ﻣﯽ رﺳﺪ».
* در همین رابطه و در مورد دانشگاه ها، ﺣﺴﯿﻦ ﺣﺴﯿﻨﯽ ﻃﻠﺐ (ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﻣﻌﺎوﻧﺖ ﺳﯿﺎﺳﯽ وزارت اﻃﻼﻋﺎت)، می گوید:
«... در اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت اﺧﯿﺮ ﺑﯿﺶ از ۲۵۰ داﻧـﺸﮕﺎه ﺑـﺎ ﻧـﻈﺮﯾﺎت ﻣـﺘﻔﺎوت، ﻃـﺮز ﻓﮑﺮ و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻣـﺘﻔﺎوت، در ﺳـﻄﺢ ﮐﺸﻮر وارد ﻋـﺮصۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺷـﺪﻧـﺪ. و ﻫـﻤﭽﻨﺎن ﻫـﻢ ﮐﻪ ﻣـﻦ ﺧـﺪﻣـﺘﺘﺎن ﺻـﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ، آنها اداﻣـﻪ دارند. ﺑـﺎ ﺗـﻼش ﻫـﺎي ﺳـﺮﺑـﺎزان ﮔـﻤﻨﺎم اﻣـﺎم زﻣـﺎن، درﯾﺎﻓﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﯾﻦ داﻧـﺸﺠﻮﻫـﺎ در ﺗـﻌﺪاد ﮐﻤﯽ، ﺳـﺎبقۀ ﺣـﻀﻮر ﺳﯿﺎﺳﯽ دارﻧـﺪ و رﻓـﺘﺎر و ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺎﺳﯽ را ﺗـﺎ ﺣـﺪودي ﻣﯽ ﺷـﻨﺎﺳـﻨﺪ. در ﺗـﻌﺪاد ﺑـﺎﻻ، در ﻣﺠـﻤﻮعۀ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن، ﻣـﺎ داﻧـﺸﺠﻮي ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧـﺪارﯾﻢ. اﯾﻦ ﺑـﺪان ﻣﻌﻨﯽ اﺳـﺖ ﮐﻪ مسألۀ اﯾﻦ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن، ﺧـﻮاﺳـﺘﻦ ﺣـﻖ ﺷﺨﺼﯽ و ﺟـﻤﻌﯽ اﺳـﺖ. ﻣـﻄﺎلبۀ ﺳﯿﺎﺳﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ. اﯾﻦ مسأله ﺧـﻄﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮد، زﻣـﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣـﺎ ﻧـﺪاﻧﯿﻢ ﺷـﺨﺺ ﻣـﻌﺘﺮض ﺗـﺎ ﮐﺠﺎ ﺣـﺎﺿـﺮ ﺑـﻪ پیشروی اﺳـﺖ و ﭼـﻪ ﻣﯽ ﺧـﻮاﻫـﺪ و نقطۀ ﭘـﺎﯾﺎن ﺧـﻮاﺳـﺘﻪ ﻫـﺎﯾﺶ ﺑـﻪ ﮐﺠﺎ ﻣﯽ رﺳـﺪ. ﺻـﺤﺒﺖ از داﻧـﺸﺠﻮ ﺷـﺪ، در ﮔـﺰارﺷـﺎت و ﺑـﺮآوردﻫـﺎی ﻣﺠـﻤﻮعۀ وزارت اﻃـﻼﻋـﺎت، اﻋـﺘﻘﺎدات ﻣـﺬﻫـﺒﯽ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن ﻋـﺪد ﮔـﺬاری ﺷـﺪه اﺳـﺖ. ﺗـﻤﺎﯾﻼت داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ ﺣـﻤﺎﯾﺖ از دﯾﻦ و ﻣـﺒﻨﺎی دﯾﻦ و ﺣـﻤﺎﯾﺖ از ﻧـﻈﺎم، ﺑـﻪ ﺑﯿﺶ از ١٨ درﺻـﺪ ﮐﻞ داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن در داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎی آزاد و ﺳـﺮاﺳـﺮی ﻧﻤﯽ رﺳـﺪ. در ﺑﺴﯿﺎري از داﻧـﺸﮕﺎه ﻫـﺎی ﮐﺸﻮر، ﻧـﻤﺎزﮔـﺰار ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ در داﻧـﺸﮕﺎه ﺑـﺰرگ ﺑـﻪ ۵۰ ﻧـﻔﺮ، و در داﻧـﺸﮕﺎه ﮐﻮﭼﮏ، ﺑـﻪ ۳ یا ۴ ﻧـﻔﺮ ﻣﯽ رﺳـﺪ. ﺣـﻀﻮر داﻧـﺸﺠﻮﯾﺎن در ﻫﻤﮑﺎری در ﺑﺴﯿﺞ داﻧـﺸﺠﻮﯾﯽ ﯾﺎ ﺣـﺮﮐﺖ ﻫـﺎی ﻧـﻤﺎدﯾﻦ ﻧـﻈﺎم، در جشن ﻫـﺎ و اﻋﯿﺎد، ﮐﻤﺮﻧـﮓ اﺳـﺖ».
* در ادامه، ﻣﻬﺪي رﺿﺎﯾﯽ (اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺴﯿﺞ ﻣﺴﺘﻀﻌﻔﯿﻦ)، اینگونه می گوید:
«... ﺟـﻮاﻧـﺎن و ﻧـﻮﺟـﻮاﻧـﺎن از ﺳﻨﯿﻦ ١٣ ﺳـﺎﻟـﻪ دﺳـﺘﮕﯿﺮي داﺷـﺘﻪ اﯾﻢ ﺗـﺎ ۴۰ ﺳـﺎﻟـﻪ، ﮐﻪ ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای متأﻫـﻞ ﻫـﻢ ﺑـﻮده اﻧـﺪ و ﺣﺘﯽ ﻫﻤﺴـﺮان آﻧـﻬﺎ ﻫـﻢ ﺣـﻀﻮر داﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ و ﮔـﺎﻫـﺎً ﺑـﺎ ﻫـﻢ ﺑـﺎزداﺷـﺖ ﺷـﺪه اﻧـﺪ. ﺑـﺎ ﻧـﺘﺎﯾﺞ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﺑـﻪ ﻋـﻤﻞ آﻣـﺪه اند، اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت رﻫـﺒﺮی ﻧـﺪارد و ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ ﭘـﺮاﮐﻨﺪه اﺳـﺖ. ﻣـﺎ اﺣـﺴﺎس ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺿـﺪ اﻧـﻘﻼب ﯾﺎ ﮔـﺮوﻫﮏ ﻫـﺎ، توسط مردم در اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷـﻮﻧـﺪ. اﻣـﺎ در ﺑـﺤﺚ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت ﺷـﻮاﻫـﺪ و ﻣـﺪارک ﺑﺴﯿﺎری دارﯾﻢ ﮐﻪ ﺷـﺮوﻋـﺶ ﺑـﺎ ﻣـﺴﺎﺋـﻞ ﮔـﺮوﻫﮑﯽ ﺑـﻮده اﺳـﺖ. از ﻧـﻈﺮ ﺗـﻮان اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، ﻣـﺎ ﻣـﺠﺒﻮر ﺷـﺪه اﯾﻢ ﺑـﻪ دﻟﯿﻞ ﺗـﻌﺪد ﮐﯿﺲ ﻫـﺎی اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ، ﺟـﺮﯾﺎن ﻫـﺎی اﺻﻠﯽ را دﻧـﺒﺎل، و ﺑـﺮای آرام ﮐﺮدن ﺧﯿﺎﺑـﺎن، ﺑـﻪ دﺳـﺘﮕﯿﺮي ﺑـﺴﻨﺪه ﮐﻨﯿﻢ. ﻧﻤﯽ ﺷـﻮد در ﺣـﺎل ﺣـﺎﺿـﺮ، ﺑـﻪ مسألۀ دﺳـﺘﮕﯿﺮی و ﺑـﺎزﺟـﻮﯾﯽ رﺟـﻮع ﮐﺮد. برای این مسأله، ﻧﯿﺮو ﮐﻢ دارﯾﻢ. ﻣـﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑـﺎﯾﺪ در ﺟـﺮﯾﺎن اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺧﯿﺎﺑـﺎﻧﯽ، ﺗﻐﯿﯿﺮ روﯾﻪ دﻫﯿﻢ. اﯾﻦ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﺳـﺮﮐﻮب ﻧﻤﯽ ﺷـﻮند، ﻓـﻘﻂ از ﺷﮑﻠﯽ ﺑـﻪ ﺷﮑﻞ دﯾﮕﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﻬـﺘﺮ اﺳـﺖ ﺑـﺎ ﺟـﺮﯾﺎﻧﯽ ﺗـﻌﺮﯾﻒ ﺷـﺪه و ﻣﻨﻄﻘﯽ، اﻓـﺮادی ﮐﻪ در زﻧـﺪان ﻫـﺎی ﮐﺸﻮرﻫﺴـﺘﻨﺪ، آزاد ﺷـﻮﻧـﺪ، ﺣﺘﯽ ﻣـﻮﻗـﺘﺎً، ﺗـﺎ ﺑـﺘﻮان ﺑـﺎ دﺳـﺖِ ﺑـﺎز ﺑـﻪ ﭘـﺮوﻧـﺪه ﻫـﺎیِ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ آﻧـﻬﺎ رﺟـﻮع و در ﺻـﻮرت ﻧﯿﺎز، اﺣـﻀﺎر ﮐﺮد. ﺑـﺎ اﯾﻦ روﻧـﺪِ دﺳـﺘﮕﯿﺮی و ﭘـﺮ ﮐﺮدن زﻧـﺪان، ﻫـﻢ ﺗـﻨﺶ ﻣﯿﺎن ﻣـﺮدم در ﺳـﻄﺢ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﯽ ﺷـﻮد، ﻫـﻢ ﻣـﺎ ﻧـﺎﺧـﻮاﺳـﺘﻪ ﺧـﺎﻧـﻮاده ﻫـﺎي ﺑـﺎزداﺷـﺖ ﺷـﺪﮔـﺎن را ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﮐﺸﺎﻧـﺪه اﯾﻢ، و ﻫـﻢ زﻧـﺪاﻧﯽ ﻫـﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑـﺮای ﺟـﺮاﯾﻢ ﺧـﻮد در زﻧـﺪان ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﻣﺤﯿﻂ زﻧـﺪﮔﯽ ﻣـﻄﻠﻮﺑﯽ ﻧـﺨﻮاﻫـﻨﺪ داﺷـﺖ و وارد درﮔﯿﺮي ﻫـﺎي ﺑـﺰرگ در زﻧـﺪان ﻫـﺎی ﮐﺸﻮر ﺧـﻮاﻫﯿﻢ ﺷـﺪ. اﯾﻨﺠﺎ ﺑـﺎﯾﺪ ﺑـﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧـﻮﺟـﻮاﻧﯽ ﮐﻪ ﺑـﺮای ﯾﮏ اﻋـﺘﺮاض ﮐﻮﭼﮏ، زﻧـﺪاﻧﯽ ﻣﯽ ﺷـﻮد، ﺗـﺮﺳﯽ از ﺑـﺮﮔﺸـﺘﻦ ﺑـﻪ زﻧـﺪان ﻧﺨﻮاﻫﺪ داﺷﺖ، ﭼﻮن ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﺗﺮس او ﺑﻪ زﻧﺪان رﻓﺘﻦ اﺳﺖ، وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻣﺤﯿﻂ زﻧﺪان آﺷﻨﺎ ﺷﺪ، دﯾﮕﺮ ﺗﺮﺳﯽ ﺑﺮای ﺗﮑﺮار اﻋﺘﺮاض ﯾﺎ اﻏﺘﺸﺎش در ﺧﯿﺎﺑﺎن، ﺑﺎﻗﯽ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ.
* درصد بینندۀ سخنان رهبری:
امهدی تراب زاده (از بخش تحلیل رسانه ای وزارت اطلاعات) می افزاید:
«... در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ، دﺳـﺘﺮﺳﯽ ﻣـﻘﺎﻣـﺎت اﻣﻨﯿﺘﯽ، ﺑـﻪ ﻣـﺴﺎﺟـﺪ و ﭘـﺎﯾﮕﺎه ﻫـﺎي ﮐﺸﻮر آﺳـﺎن اﺳـﺖ. آﯾﺎ روﺣـﺎﻧﯿﻮن ﻣﺤـﻠﯽ در ﻣـﺴﺎﺟـﺪ ﯾﺎ ﻣـﺪارس ﯾﺎ ﻣﺤـﻞ ﮐﺎر ﻫـﺎي ﺷﺨﺼﯽ ﺧـﻮد ﻧﻤﯽﺗـﻮاﻧـﻨﺪ ﺑـﻪ ﺳـﺮﻋـﺖ از ﻃـﺮﯾﻖ ﻣﺠـﻤﻮﻋـﻪ ﻫـﺎي اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ ﮐﺸﻮر، ﺑـﻪ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﻣﺤـﻠﻪ اي ﺧـﻮد ﺑـﻔﻬﻤﺎﻧـﻨﺪ ﮐﻪ ﻧـﺒﺎﯾﺪ ﻫـﺮ ﮐﺴﯽ در ﻫـﺮﭼﯿﺰي ﮐﻪ ﻣـﻄﺎﺑـﻖ ﻣﯿﻠﺶ ﻧﯿﺴﺖ، دﺧـﺎﻟـﺖ ﮐﻨﺪ؟
ﺣـﻀﺮت آﻗـﺎ، ﻣـﻦ در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﺳـﺮدار ﮐﺎﻇﻤﯽ، ﺣـﺠﺖ اﻻﺳـﻼم ﻃـﺎﺋـﺐ و وزﯾﺮ اﻃـﻼﻋـﺎت، ﻣﯽ ﮔـﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺳـﺎﻣـﺎن دادن ﺑـﻪ رﺳـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎی ﮔـﺮوﻫﯽ، اﻋـﻢ از رادﯾﻮﯾﯽ و ﺗـﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ و ﻣـﺎﻫـﻮاره ای، ﮐﺎر دﺳـﺘﮕﺎه اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻧﯿﺴﺖ. دﺳـﺘﮕﺎه اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﻧـﻘﺶ ﻣـﺸﺎور داﺷـﺘﻪ ﺑـﺎﺷـﺪ. ﻣﺠـﻤﻮعۀ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﻧﻤﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﺳـﺎز ﺑـﺎﺷـﺪ. اﯾﻦ ﻫـﻤﻪ ﻣﺠـﺮي ﮐﺎرﺷـﻨﺎس و ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﺳـﺎز و ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪه ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﺳـﺎبقۀ ﺣـﻀﻮر اﻣﻨﯿﺘﯽ دارﻧـﺪ، در رﺳـﺎنۀ ﻣﻠﯽ ﭼـﻪ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ؟ ﮐﯽ ﻣﯽ ﺧـﻮاﻫﯿﺪ ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﻮ ﯾﺪ ﮐﻪ اﺧـﺒﺎر و اﻃـﻼﻋـﺎت در رﺳـﺎﻧـﻪ اي ﻣـﺜﻞ اﯾﺮان اﯾﻨﺘﺮﻧـﺸﻨﺎل، ﯾﺎ ﺗـﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻣـﻦ و ﺗـﻮ، و ﺣﺘﯽ ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ ﻓـﺎرﺳﯽ، ﻣﻤﮑﻦ اﺳـﺖ ﺑـﺎ ﻣـﺸﺎورۀ اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﺑـﺎﺷـﺪ، اﻣـﺎ ﺧـﺒﺮﻧـﮕﺎرِ ﻣـﺤﻘﻖ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﺳـﺎزي ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از اﯾﻦ رﺳـﺎﻧـﻪ ﻫـﺎ، ﺷـﺒﮑﻪ را ﺑـﻪ دﺳـﺖ اﻫـﺪاف اﻃـﻼﻋـﺎﺗﯽ ﯾﮏ دوﻟـﺖ ﻧﻤﯽ دﻫـﻨﺪ. ﻣـﺨﺎﻃـﺐ اﯾﻦ ﻣﺴـﺌﻠﻪ را درک ﮐﺮده و از ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺟـﺪاﯾﯽ اﺧﺘﯿﺎر ﮐﺮده اﺳـﺖ و وﻗﺘﯽ رﺳـﺎنۀ ﻣﻠﯽ ﻧـﺘﻮاﻧـﺪ ﺣـﺮف ﺧـﻮدش را ﺑـﺰﻧـﺪ، ﻣﻌﻨﯽ ﺳـﺎده ای دارد، ﻣـﺮدم ﺑـﺎ ﻧـﻈﺎم زاوﯾﻪ دارﻧـﺪ.
ﻣـﺎ ﺑـﺮرﺳﯽ ﮐﺮدﯾﻢ، در ﻋﯿﺪ ﻧـﻮروز ۱۴۰۱، ﺗـﻨﻬﺎ ٢ درﺻـﺪ از ﻣـﺮدم ﮐﺸﻮر در زﻣـﺎن ﺳـﺨﻨﺮاﻧﯽ ﻣـﻘﺎم ﻣـﻌﻈﻢ رﻫـﺒﺮی از رﺳـﺎﻧـﻪ ﻣﻠﯽ ﺑـﻪ ﺑﯿﺎﻧـﺎت اﯾﺸﺎن ﺗـﻮﺟـﻪ ﮐﺮده اﻧـﺪ. ﺑـﺎز ﻫـﻢ ﻣـﺠﺒﻮرم ﻣﻌﻨﯽ ﮐﻨﻢ، اﯾﻦ ﻣـﻮرد ﺑـﻪ ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ اﺳـﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺶ از ٧٠ درﺻـﺪ ﻧﯿﺮوﻫـﺎي اﻧـﺘﻈﺎﻣﯽ و اﻣﻨﯿﺘﯽ ﻫـﻢ ﺣﺘﯽ ﺑـﻪ ﺑﯿﺎﻧـﺎت رﻫـﺒﺮي ﺗـﻮﺟﻬﯽ ﻧـﺪاﺷـﺘﻪ اﻧـﺪ. اﮔـﺮ اﯾﻦ رﯾﺰش ﻧﯿﺴﺖ، ﭘـﺲ آن را ﭼـﻪ ﭼﯿﺰی ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ ﻧـﺎم ﺑـﮕﺬارﯾﻢ؟ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﻧـﻮﺟـﻮان و ﺟـﻮان ﺣـﺎﺿـﺮ اﺳـﺖ در ﻧﯿﻤﻪ ﺷـﺐ ﺑﯿﺪار ﺷـﻮد و ﺑـﺮﻧـﺎمۀ زﻧـﺪۀ اﯾﻨﺴﺘﺎﮔـﺮاﻣﯽ آدم ﻫـﺎي ﺑﯽ ﻣـﺤﺘﻮای ﻣـﺮوج ﺷـﺮط بندی و ﻓـﺴﺎد اﺧـﻼﻗﯽ و ﺗـﻦ ﻓـﺮوﺷﯽ را ﺑﺒﯿﻨﺪ، اﻣـﺎ ﺣـﺎﺿـﺮ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﺑـﺮاي شبکۀ ﻣﻠﯽ رﺳـﺎﻧـﻪ اي ﮐﺸﻮر وﻗـﺖ ﺑـﮕﺬارد و از ﺑـﺮﻧـﺎﻣـﻪ ﻫـﺎي آن اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﺪ. ﺗـﻨﻬﺎ ﺑـﺨﺶ ﻣـﻮرد ﻋـﻼقۀ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﺻـﺪا وﺳﯿﻤﺎ در ﻣـﻨﺎﻇـﺮات ﺗـﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ اﺳـﺖ. آﻣـﺎر ﻧـﺸﺎن ﻣﯽ دهند در اﯾﻦ زﻣـﺎن، ﻣـﺮدم ﺗـﻮﺟﻬﯽ وﯾﮋه دارﻧـﺪ ﮐﻪ در اﻧـﺘﺨﺎﺑـﺎت اﺧﯿﺮ دﯾﮕﺮ اﯾﻦ مسأﻟـﻪ ﻫـﻢ از ﺑﯿﻦ رﻓـﺖ.
در ﻣـﻮرد ﺑـﺎزﯾﮕﺮان و اﺻـﺤﺎب رﺳـﺎﻧـﻪ ﮐﻪ ﻫﻤﮕﯽ ﮐﻨﺎر ﮔـﺬاﺷـﺘﻪ ﺷـﺪه اﻧـﺪ، درﮔﯿﺮی ﻫـﺎﯾﯽ وﺟـﻮد دارند. ﺳـﭙﺎه ﭘـﺎﺳـﺪاران ﺑـﺎ ﻫﻤﮑﺎري اﻃـﻼﻋـﺎت ﺳـﭙﺎه در اﺑـﺘﺪا ﻗـﺮار ﺑـﺮ ﺟـﺬب ﺑـﺎزﯾﮕﺮان و ﮐﺎرﮔـﺮداﻧـﺎن درجۀ ﯾﮏ در شبکۀ ﺧـﺎﻧﮕﯽ را داﺷـﺘﻨﺪ، وﻟﯽ ﻣـﺘﻮﺟـﻪ ﺷـﺪﻧـﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑـﺎزﯾﮕﺮان ﺑـﺎ ﺣـﻀﻮر ﻗﺒﻠﯽ ﺧـﻮد، ﯾﻌﻨﯽ ﻗـﺒﻞ از ﺣـﻀﻮر ﺳـﭙﺎه، ﺑـﺎ شبکۀ ﺧـﺎﻧﮕﯽ ﺧـﺪاﺣـﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮده اﻧـﺪ و ﻣﯿﺰان ﻧﯿﺎز ﻣـﺎﻟﯽ ﺧـﻮد را از اﯾﻦ ﻃـﺮﯾﻖ تأﻣﯿﻦ ﮐﺮده اﻧـﺪ.
ﺑﺴﯿﺎري از ﺑـﺎزﯾﮕﺮان و ﮐﺎرﮔـﺮداﻧـﺎن، ﭘـﻮل ﻫـﺎ و درآﻣـﺪ ﺧـﻮد را ﺑـﺎ ﺳـﺮﻣـﺎﯾﻪ ﮔـﺬاری در ﮐﺸﻮرﻫـﺎی ﺧـﺎرﺟﯽ در اﻣﻨﯿﺖ، درآﻣـﺪ ﻫـﺎی دﻻری دارﻧـﺪ و ﺣـﺎﺿـﺮ ﺑـﻪ ﺣـﻀﻮر در ﭘـﺮوژه ﻫـﺎ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺴﯿﺎري از اﯾﻦ اﻓـﺮاد در اﯾﻦ اﻏـﺘﺸﺎﺷـﺎت، ﻧـﻘﺶ ﻋـﻤﺪه ای در ﻓـﻌﺎل ﺳـﺎزی ﺑـﺪنۀ ﺟـﺎﻣـﻌﻪ ﺑـﻪ ﺳـﻤﺖ اﻋـﺘﺮاض در ﭘﯿﺶ ﮔـﺮﻓـﺘﻪ اﻧـﺪ. ﻣـﺎ ﺑـﺮرﺳﯽ ﮐﺮده اﯾﻢ، ﻫﯿﭻ ﯾﮏ از ﺑـﺎزﯾﮕﺮان وﺻـﻞ ﺑـﻪ ﻫﯿﭻ ﺟـﺮﯾﺎﻧﯽ ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ. ﻧﻤﯽ ﺗـﻮان آﻧـﻬﺎ را ﻣـﺘﻬﻢ ﮐﺮد. اﯾﻦ اﻓـﺮاد از درد ﻣـﺮدم رﻧـﺞ ﻣﯽ ﮐﺸﻨﺪ، اﻣـﺎ ﻋـﻤﻼً در ﻣـﻘﺎﺑـﻞ ﺣﮑﻮﻣـﺖ ﺻـﻒ ﻧﻤﯽ ﺑـﻨﺪﻧـﺪ، اﻣـﺎ ﻣـﻌﺮف و ﺗـﺮوﯾﺞ ﮐﻨﻨﺪۀ اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت ﻣـﺪﻧﯽ ﮔﺴـﺘﺮده ﻫﺴـﺘﻨﺪ. اﯾﻦ اﻓـﺮاد، تأﺛﯿﺮ ﺑﺴﯿﺎری ﺑـﺮ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ دارﻧـﺪ و ﺣـﻀﻮر اﯾﻦ اﻓـﺮاد در ﮐﻨﺎر اﻋـﺘﺮاﺿـﺎت، ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧـﺪ ﺧـﻄﺮﻧـﺎک ﺑـﺎﺷـﺪ. در ﮐﻨﺎر اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺑـﺎزﯾﮕﺮان ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﻫﺴـﺘﻨﺪ، ﮐﻪ ﻣـﺨﺎﻃـﺐ ﺧـﻮد را در ﺷـﺒﮑﻪ ﻫـﺎی اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﺟﺴـﺘﺠﻮ و ﺗـﻮﻟﯿﺪ ﻣـﺤﺘﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑـﺨﺶ ﻋـﻤﺪه ای از اﯾﻦ اﻓـﺮاد، ﺟـﻮان و ﻫـﻤﺴﻦ ﺟـﻮاﻧـﺎن ﮐﻒ ﺧﯿﺎﺑـﺎن ﻫﺴـﺘﻨﺪ».
در ادامه، ﻣﻬﺪی ﺗﺮاب زاده (از بخش تحلیل رسانه ای وزارت اطلاعات) می افزاید:
«... در ﻣـﺸﺎﻫـﺪات ﻣـﺎ در ﺑـﺮرﺳﯽ ﺳـﻄﺢ ﻣـﺨﺎﻃﺒﯿﻦ اﺧـﺒﺎر ﻫـﺎی ﭘـﺮ ﺑﯿﻨﻨﺪۀ ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎي ﺟـﻤﻬﻮري اﺳـﻼﻣﯽ ﺑـﻪ اﯾﻦ مسأله رﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺗـﻨﻬﺎ ۸.۵ درﺻـﺪ ﻣـﺮدم در ﺳـﺎﻋـﺎت ﭘـﺨﺶ ﺧـﺒﺮ، ﮐﺎﻧـﺎل ﻫـﺎي ﻣـﺮﺑـﻮﻃـﻪ را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻨﺪ. ﻣـﺎ در ﻫﯿﭻ رﺳـﺎﻧـﻪ ﯾﺎ ﺷـﺒﮑﻪ اﺟـﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺷـﻨﺎﺧـﺘﻪ ﺷـﺪه ﺣـﻀﻮر ﻧـﺪارﯾﻢ. اﮔـﺮﻫـﻢ داﺷـﺘﯿﻢ، ﻧﺘﯿﺠﻪ ای ﻧـﺪاﺷـﺖ. ﻣـﺮدم ﺑـﻪ اﺧـﺒﺎر ﻫـﺎي ﺗﮑﺮاري و ﺗـﺮﻓـﻨﺪ ﻫـﺎي ﭘـﺨﺶ ﺧـﺒﺮ آﮔـﺎﻫﯽ ﮐﺎﻣـﻞ دارﻧـﺪ. ﻧﻤﯽ ﺗـﻮان از ﺣـﺮف ﻫـﺎی ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ ﺑـﺮاي اﺳـﺘﻔﺎده در ﺑـﺨﺶﻫـﺎی ﺧـﺒﺮی اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﺮد. ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﺑﺴﯿﺎري از ﻣﺠـﺮی ﻫـﺎی ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺣـﺴﺎﺳﯿﺖ دارﻧـﺪ و ﻧﺴـﺒﺖ ﺑـﻪ اﯾﻦ اﻓـﺮاد دﯾﺪ ﺑـﺪي دارﻧـﺪ. ﻣـﻦ ﻧﻤﯽ داﻧـﻢ ﭼـﻪ اﺻـﺮاري دارﯾﻢ ﮐﻪ از اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﻫـﻤﭽﻨﺎن اﺳـﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ و ﺑـﻪ اﯾﻦ اﻓـﺮاد ﺟـﺎﯾﺰه ﻫـﻢ ﺑـﺪﻫﯿﻢ. اﮔـﺮ ﻣـﺎ ﻣﯽﺧـﻮاﻫﯿﻢ ﺑـﺎ ﻣـﺮدم ﺑـﻪ ﻣـﺒﺎرزه و در واﻗـﻊ ﺑـﻪ ﻟـﺠﺒﺎزي ﺑـﭙﺮدازﯾﻢ، ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎزی ﺑـﻪ اﺧـﺒﺎر ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﯽ ﺗـﻮاﻧﯿﻢ ﺑـﺨﺶ ﻫـﺎی ﺧـﺒﺮی را ﺗﻌﻄﯿﻞ ﮐﻨﯿﻢ. ﭼـﻮن ﻣﯽ داﻧﯿﻢ ﮐﻪ ﻣـﺨﺎﻃﺒﯽ ﻧـﺪارﻧـﺪ. ﺣـﻀﺮت آﻗـﺎ، ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎی ﺟـﻤﻬﻮري اﺳـﻼﻣﯽ ﺑـﺎ ﺻـﺮف ﺑـﻮدجۀ ﮐﻼن، ﯾﮑﯽ از ﻧـﻬﺎدﻫـﺎي ﭘـﻮﻟـﺴﺎز ﻧـﻈﺎم اﺳـﻼﻣﯽ اﺳـﺖ. متأﺳـﻔﺎﻧـﻪ ﻣـﺪﯾﺮان اﯾﻦ ﺳـﺎزﻣـﺎن، ﻫﯿﭻ ﺗﻌﻬـﺪي در ارﺗـﺒﺎط ﺑـﺎ ﻣـﺮدم در ﺧـﻮد اﺣـﺴﺎس ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻗـﻮاﻧﯿﻦ ﺳـﺎزﻣـﺎﻧﯽ در ﺻـﺪا و ﺳﯿﻤﺎ ﺑـﻪ اول اﻧـﻘﻼب ﺑـﺮﻣﯽ ﮔـﺮدد. و ﺳﯿﺴﺘﻢ راﻧﺘﯽ و ﻓـﺎﻣﯿﻠﯽ در اﯾﻦ رﺳـﺎﻧـﻪ اﺳـﺘﻮار ﺷـﺪه اﺳـﺖ.
ادامه دارد ...
