در چهاردهم فروردین 1400، آقای منصور بیات زاده در شهر لیمبورگ آلمان چشم از جهان فرو بست. او در شمار کسانی است که تا بستر مرگ، مبارز ماند. مداومت در مبارزه، از موضع چپ، چپ تاریخی ایران، چپی که با استقلال و آزادی هم‌پیوند است، از جمله گویای این واقعیت است که در همه عمر، نگذاشت استبداد حاکم صاحب اختیار زمان اندیشه و عمل او شود. به یمن از آن خود کردن اختیار زمان،...

  هموطنان عزیزم    در 26تیرماه 1399(دروضعیت سنجی سی‌صد و سیزدهم- ایران در کام غول چینی *)، در پی انتشار پیش‌نویس «همکاری جامع ایران و چین»، مواد آن را با محورهای 12 گانه ای که، بر وفق آنها، قراردادهای قدرتهای‌ سلطه‌گر با کشوری در موضع زیرسلطه، نوشته و تحمیل می‌شوند، سنجیدم. اینک که متن نهایی«همکاری جامع ایران و چین» منتشر شده است – نه بصورت رسمی – آن را با محورهای دوازده‌گانه باز سنجیدم. متن...

ایستاده نمی‌میرد      دکتر محمد ملکی برخاست و ایستاد و دیگر ننشست. بدین‌خاطر، در ۱۲ آذر ۱۳۹۹، در هشتاد و هفتمین سال زندگی، به زندگانی پیوست که تجسم زندگی شاد و پیروز به یمن برخاستن و ایستادن هستند. آئین چگونه مردن را که استبداد تحمیل می‌کند، نپذیرفت، چگونه زیستن را برگزید و خود زندگی خویش را بساخت. مبارزه را عمری واکنش رژیم شدن نشمرد و نوعی زندگی دانست و کرد که با زندگی در...

   در سوم آبان ۱۳۹۹، عباس معیری، هنرمندی چشم از جهان پوشید که پیام آور هنری بود که در ایران آفریده شده و حیاتی چنین دیرپا دارد. در دنیای خارج از ایران، گمان بر این بود که مینیاتور هنری مرده است. او بود که گفت این هنر نمی‌میرد چراکه هستی نمی‌میرد. او بمدت ۳۰ سال استادی کرد و این هنر را آموخت و خود نیز صاحب سبک شد. در سبک او، استقلال و آزادی...